Velen werden opgeslokt door het zand van de Taklamakan. Door vijftiende eeuw, de meeste van de oases werden bekeerd tot de islam. Reizigers echter zelden bezocht gehele lengte van ongeveer 9 duizend mijl. Het werd er niet geruild of verkocht in de steden op de weg. De China- gebonden caravans waren beladen met goud en andere waardevolle metalen, wol en linnen textiel, ivoor, koraal, amber, edelstenen, asbest en glas. Uit China caravans droeg bont, keramiek, ijzer, lak, kaneel schors, rabarber, bronzen voorwerpen, wapens en spiegels.
Van Leh, de winter weg naar Yarkand, ook wel de Zamistan, nam de Digar La of Chang La, en volgde de smalle en bochtige vallei van de Shayok, verhandelbare in dat seizoen, wanneer de rivier liep laag als gevolg van de intense kou. Na het oversteken van de Karakoram pas, zouden handelaren de afdaling naar Yarkand start, na de loop van de rivier Yarkand en passeren Kugiar en Karghalik (naar schatting 530 mijl). Mir Izzet Ullah afgelegd door deze route in 1812 en was de eerste om enkele details te publiceren over.
De zomer route of Tabistan via Nubra, stak een totaal van zes passes: Khardong La, La Thulanbuti, Saser La, en de Karakoram, Suget en Sanju Pass (naar schatting 480 mijl). Een andere route, via Chang La, de Chang Chenmo vallei en de Lingzi Thang vlaktes toegetreden tot de zomer weg bij Shahidulla (geschatte 506 mijl), maar dit was niet in regelmatig gebruik. Een mogelijke route door Baltistan lijkt in occasioneel gebruik in de 17e eeuw te zijn geweest, maar de gletsjers van de centrale Karakoram maakte het ongeschikt als een reguliere handelsroute.
Ladakh heeft aanzienlijke artikel van de handel niet te produceren met uitzondering van pashmina en abrikoos. Onder de goederen verhandeld via Ladakh waren saffraan, specerijen, opium, cannabis, Pashm, sjaals, tapijten, thee, tabak, Yambo (zilver ingots), goud, vilt, zijde, leer, wol, brokaat, fluweel, edelstenen en paarde