Na een geweldige dag op grote muur van china, het leek er niets onze geest kon temperen. Maar toen onze tour bus raakte een kuilen, rechts achter wiel begon stuiteren op en neer, rammelen tegen de velg. De chauffeur stopte, het blokkeren van een rijstrook van een brug, en ging op onderzoek uit.
Hij vond het bewijs van geknakte as en kregen onmiddellijk aan de telefoon aan zijn baas. We waren nu vast, twee uur rijden van Peking en het veroorzaken van chaos als tegengestelde verkeer probeerde te steken in een rijstrook.
Het merendeel van de toeristen op de bus kregen snel ongeduldig en sprong uit, verwoed proberen om iemand neer te zwaaien. Maar de chauffeurs gewoon zwaaide terug bij ons als ze reed voorbij.
Uiteindelijk een paar auto's deed stoppen. Ik was op de juiste plaats op het juiste moment bij een leuk uitziende auto trok en het raam naar beneden gerold om een vriendelijke maar enigszins verward paar onthullen. In mijn bijna onbestaande Chinese beheerde ik een woord; "Beijing?" Ze knikte, en ik gebruik gebarentaal om te communiceren er waren twee van ons nodig een lift, mezelf en vriend, Meghan.
Ze besloten Ik keek vriendelijk genoeg, zodat ze knikte. We weten weinig Chinees en het Engels van de bestuurder sinds beperkt tot "Hou je van Beijing?" Ons antwoord van "Ja, ja, het is geweldig" heeft geleid tot klappen en trotse glimlach.
Het volgende dat we weten dat ze hadden getrokken uit kaart van uitgestrekte Beijing en we proberen uit te vinden
Voor we het weten, hebben we Beijing en onze nieuwe vrienden hadden getrokken over en ons de richting die we nodig hadden om in te lopen. Bedanken hen bereikte, begon uit te trekken onze portemonnee om geld te bieden voor benzine.
Maar hun waren gejuich en gebaren van "nee". Met een grote glimlach, de bestuurder gebaarde, "Welkom in Peking".