Mijn angst op met een kracht van de natuur zo wild, zo onvoorspelbaar het gezicht, dat niets in de wereld kun je voor te bereiden. Het is de angst van death.Having hadden nogal wat wild ervaringen tot nu toe, ik weet het belang van het houden stil en kijken niet bedreigend. Echter, zoals het speeksel in mijn mond droogt volledig en het ruwe gevoel in mijn keel als ik probeer kalm te blijven wordt verergerd door de bonzen van mijn hart, krijg ik een hevige drang om te haasten in het kreupelhout voor een van de gorilla's te voorkomen chancing op ons allen.
Met alle wilde apen, onvoorspelbaarheid is een kracht van de natuur, dus ik wil echt niet om een risico te nemen met these.We waren gewaarschuwd bij het begin van de expeditie dat wanneer iemand van ons werd benaderd door een gorilla, de eerste actie die we moeten nemen is om te knielen op handen en voeten en doen alsof ze het gras te eten. We hadden toen lachte, bij de start van de tocht, wanneer onze gids was het meegeven van dit stukje informatie.
Nu, geconfronteerd met het vooruitzicht van een face to face met vijf reusachtige gorilla's met een gewicht van ongeveer tweehonderd kilogram per stuk, lijkt het niet zo grappig! Wij knielen, op handen en voeten, en doen alsof ze gras eten! Plotseling, de gorilla's te stoppen in hun sporen. Zij hebben ons eindelijk geurende. Zoals bij elk zoogdier, zijn bedreigingen gemakkelijker waargenomen en begrepen waar de baby's betreft, en voor deze gorilla's, we zijn een grote bedreiging. Ze niet willen dat we ergens in de buurt van hun jong.
Ze staan roerloos staren naar ons, alsof proberen om hun volgende actie te bepalen. De leden van mijn tocht groep beginnen te bewegen achteruit langzaam, in paniek. Als ik aan het verste eind, krijg ik hun zitvlakken zwaaien in de lucht kijken als ze haastig kruipen terug op handen en voeten. Een of andere manier, dit breekt de spanning opbouwen in mij, en ik voel de drang om hard te lachen. Het is hysterie, moet deze gids be.Our,