000 krijgsgevangenen stierven tijdens de bouw van een brug voor het Japanse leger dat Thailand zou verbinden met Birma (nu Myanmar) .Na u de trein en wonder boven hoe een spoor had kunnen worden gesneden in de Thaise bergen met slechts rudimentaire hulpmiddelen te rijden, moet u een bezoek aan de JEATH Museum.You kunnen denken dat ik anders dood verkeerd, maar JEATH juist het is een acroniem voor Japan, Engeland, Australië, Thailand en Nederland is - de vijf landen die leefde en stierf op de 'Death Railway'.
The museum is gebouwd op een krijgsgevangenen lijken kazernes en heeft vele kunstvoorwerpen tentoongesteld. Er zijn ook tekeningen gemaakt door een aantal van de gevangenen. Het maakt niet uit welk land je vandaan komt, zult u niet in staat zijn om weg te lopen van dit gebouw unmoved.A korte wandeling brengt u naar de militaire begraafplaats te eren die tijdens hun internering gestorven. Gedenktekens voor de gesneuvelden sieren de zorgvuldig gemanicuurde gronden. De Thaise mensen nemen zeer goede zorg landscaping het gebied door hand.
Many van de overleden krijgsgevangenen werden teruggestuurd naar hun land van herkomst, maar er zijn nog tal van graven gemarkeerd door een eenvoudige grafstenen. Voor de meeste van de dappere, jonge soldaten, alles wat overblijft is hun naam, rang, service nummer en land. Om het te laten bezinken, de tijd nemen om elke rij lopen en lees elke naam. Deze helden moeten remembered.If je zag de film, The Bridge on the River Kwai, met in de hoofdrol Alec Guiness, kunt u veel verschillen zien wanneer u bezoekt. De film is een klassieker, maar is doorzeefd met drogredenen.
De krijgsgevangenen niet opblazen van de brug, maar ze deden hun best om te vertragen bouwen en saboteerde het werk langs de manier bij echte senior commandant van het kamp, LTC Philip Toosey, was niet een vijand als collaborateur werd afgeschilderd in de film. Hij moedigde zij