Safari In Oeganda: Op Gorilla Territory

maken het nog erger, rustig adviseert ons om geen foto's die de groep van gorilla's kunnen verergeren nemen. Zijn geen van ons graag in de juiste staat om dat te doen, toch! Ik lach. Onze gids draait zijn hoofd, in shock. Dus doe mijn teamgenoten. Ze denken Im gek. Een van de gorilla gebrul. Het geluid doodt mijn lachen. Alsof het geluid was een signaal, ze beginnen vervagen terug in de dichte vegetatie, en worden al snel verdwenen uit het zicht. De bijtende angst verdwijnt, met achterlating van de sterke stank van sweat.Our toegewezen uur is lang voorbij.

Het is tijd om naar huis te gaan. Als we terug lopen langs het parcours, we lachen in reliëf, en in verwondering. We hadden niet eens een foto van de groep van gorilla's krijgen, maar we zullen ze toch niet meer nodig. De herinnering aan dat moment, van die langzaam tikkende minuten doorgebracht in het gezelschap van de gorilla's wordt verbrand in onze geest, om nooit te vergeten, om te worden genomen op tijden en nagedacht over, en lachte. Het was voor ons allemaal, een beslissend moment van ons leven in de diepte van de Afrikaanse jungle onder de stralen van de Afrikaanse zon.

We namen een moment om God te danken en lachte de hele weg naar huis.