Thomas, mijn chauffeur, was een vlekkeloos netjes, netjes gekleed, uiteraard goed gewassen en goed bewaterd collega. Als ik dichterbij kwam, schoot hij zijn perfecte glimlach en vroeg wat ik nodig had. Water, antwoordde ik. Thomas keek 'uit.' "Ninataka Maji ya kunywa" Ik heb geprobeerd. (poging Swahili want ik hoef drinkwater) Ah, Thomas antwoordde: "Maji hapana" (betekent dat er geen water). Ik probeerde Engels weer. We hadden nog steeds geen water.
Ik weet zeker dat mijn lichaamstemperatuur steeg vijf graden als ik probeerde te achterhalen waarom Thomas niet had gebracht geen water uit het kamp die dag. Daarna steeg het nog eens acht graden, terwijl ik probeerde om erachter te komen waarom hij niet nodig om iets te drinken. Ach ja, we zouden snel weer terug naar het kamp waar ik zou genieten van al het beige gekleurde water dat ik ooit zou kunnen hopen. Ik besloot om het uit te taai. Se la vies. We waren op een safari. Als de avond naderde, we ontspannen in de schaduw in de buurt van een waterpoel.
De zoete verzonden koel water vulde de lucht. De smaragdgroene zwembad huiverde ooit zo iets met elkaar twitch van het oor van een nijlpaarden. Als de zon zonk laag, de uitgedroogde oranje horizon wenkte voor een laatste snapshot. Het was tijd dat onze bemanning op weg naar het kamp. Ondertussen, terug in het kamp, had onze kok diner klaar. Voordat de Jeep stopte mijn deur stond open. Ik benaderde hem uitgedroogd, "Maji ya kunywa?" Ik zei. Hij antwoordde, "Maji hapana." "Ik bedoel water," ik helaas knapte.
"Je moet wat te drinken!" Zowel Thomas en de kok schudden hun hoofd 'nee' en keek me aan alsof ik gek was om te denken iedereen zou water in de bush. Ik wist niet dat ik was op safari
Het niet ouder van het jaar, nam ik mijn zonen water - een deel van het toch. We zetten de rest weg voor 's ochtends. OVERWEEGT DE SITUATIE zat ik met tegenzin bij het diner kijken naar mi