Serengeti Safari - Memories En Miscommunications

erk klaar was - verrassing! Wanneer begon ik elk project de mannen de neiging om te verdwijnen in de bomen. In feite, het voltooien van de taak bij de hand, realiseerde ik mijn vochtvasthoudend chef was verdwenen. Een uur later had niemand teruggekeerd. Ik was het bewaken van onze waterloze spullen uit een troep bavianen misschevious en kon niet op zoek gaan naar mijn drie self-osmoting delinquenten. Trouwens, als de mensen omgekomen, zou het te bewijzen aan hen mijn theorie dat ze water nodig om te leven.

Ha! Ik zou worden gerechtvaardigd! Ritchesness zou zegevieren! Dus in plaats daarvan, ik zat filmen mijn nieuwe gevonden primaat vrienden. Immers, was ik nog op safari? Een half uur later ontstond de jongens uit de bush, terloops praten omdat ze slurpte op hun aardbei Fantas. Mijn mond viel. Jerry nonchalant wees uit achter hen als hij door en vroeg: "Mam, waarom heb je niet kwam tot de soda staan ​​bij ons? Je zou op zijn minst een aantal flessen water gekregen.

" Ik stond te definiëren met stomheid geslagen! Waren ze slurpen weg elke keer dat ze verdwenen? Wat was een frisdrank stand te doen in het midden van ...? Waarom was niet iemand die net zei dat het was ...? Ah..? Was er een Denny's in daar ook? Hoe dom van me om hen te hebben verwacht dit te vermelden. Auuuuuug! Had ik niet besefte dat ik was op een safari?