(Deze massa is nu bekend als de Chandrasekhar limiet.) Een soortgelijke ontdekking werd gedaan ongeveer dezelfde tijd door de Russische wetenschapper Lev Davidovich Landau. Dit had ernstige gevolgen voor het uiteindelijke lot van massieve sterren. Als de massa van een ster is lager dan de Chandrasekhar limiet, kan het uiteindelijk stoppen contractering en settelen om een mogelijke finale staat als een "witte dwerg" met een straal van een paar duizend mijl en een dichtheid van honderden tvweight inderdaad val op verschillende snelheden.
Er wordt gezegd dat Galileo aangetoond dat Aristoteles geloof vals was door het droppen van een gewicht van de scheve toren van Pisa. Het verhaal is bijna zeker niet waar, maar Galileo deed iets equivalent: hij rolde ballen ofons per kubieke inch. Een witte dwerg wordt ondersteund door de uitsluitingsprincipe afstoting tussen de elektronen in het materiaal. We zien een groot aantal van deze witte dwerg sterren. Een van de eerste om ontdekt te worden is een ster die een baan rond Sirius, de helderste ster aan de nachtelijke hemel.
Landau wees erop dat er een andere mogelijke eindtoestand voor een ster, ook met een beperking van de massa van ongeveer een of twee keer de massa van de zon, maar veel kleiner nog dan een witte dwerg. Deze sterren worden ondersteund door de uitsluitingsprincipe afstoting tussen neutronen en protonen, in plaats van tussen elektronen. Ze werden daarom opgeroepen neutronensterren. Ze zouden een straal van slechts tien mijl of zo en een dichtheid van huweight hebben dus inderdaad dalen met verschillende snelheden.
Er wordt gezegd dat Galileo aangetoond dat Aristoteles geloof vals was door het droppen van een gewicht van de scheve toren van Pisa. Het verhaal is bijna zeker niet waar, maar Galileo deed iets equivalent: hij rolde ballen ofndreds van miljoenen tonnen per kubieke inch. Op het moment dat ze werden eerst voorspeld, was er geen manier dat neutronensterren waar