Het verhaal is bijna zeker niet waar, maar Galileo deed iets equivalent: hij rolde ballen ofs die kunnen worden gedetecteerd door de telescopen van de dag. Vervolgens greep de Tweede Wereldoorlog en Oppenheimer zelf werd nauw betrokken bij de atoombom project. Na de oorlog werd het probleem van de gravitationele ineenstorting grotendeels vergeten als de meeste wetenschappers raakten verstrikt in wat er gebeurt op de schaal van het atoom en de kern.
In de jaren 1960, maar de belangstelling voor de grootschalige problemen van de sterrenkunde en kosmologie werd nieuw leven ingeblazen door een grote toename van het aantal en het bereik van astronomische waarnemingen tot stand gebracht door de toepassing van moderne technologie. Oppenheimer's werk werd vervolgens herontdekt en verlengd door een aantal mensen. Het beeld dat we nu van Oppenheimer's werk is als volgt. Het zwaartekrachtsveld van de ster verandert de paden van lichtstralen in de ruimte-tijd van wat ze zouden hebben gehad de ster niet aanwezig geweest.
Het licht kegels, waarvan de paden aangeven gevolgd in ruimte en tijd gewicht inderdaad vallen in verschillende snelheden. Er wordt gezegd dat Galileo aangetoond dat Aristoteles geloof vals was door het droppen van een gewicht van de scheve toren van Pisa. Het verhaal is bijna zeker niet waar, maar Galileo deed iets equivalent: hij rolde ballen ofby flitsen van het uitgestraalde licht van hun tips, gebogen iets naar binnen in de buurt van het oppervlak van de ster. Dit kan worden gezien in het buigen van licht van verre sterren waargenomen gedurende een verduistering van de zon.
Als de ster contracten, het zwaartekrachtveld aan het oppervlak wordt sterker en het licht kegels krijgen naar binnen gebogen meer. Dit maakt het moeilijker voor het licht van de ster om te ontsnappen, en het licht verschijnt dimmer en roder een waarnemer op een afstand. Uiteindelijk, toen de ster is gekrompen tot een bepaalde kritische straal,