Terwijl de cynicus kan zeggen dat dit een opzettelijke poging om de consument in verwarring, een charitatieve opvatting is dat dit gebeurt in de uitoefening van de juiste etikettering. Als gevolg van het toegenomen bewustzijn van de gezondheid van zaken en de verwarring betreffende de ingrediënten en de etikettering, is een nieuwe sector van deze lucratieve markt ontstaan. De behoefte aan natuurlijke huidverzorging en cosmetica.
Maar hoe natuurlijk is natuurlijk? Veel consumenten verlangen natuurlijke ingrediënten, maar zijn niet bereid om de nodige compromissen in de prestaties van het product te accepteren. Een klassiek voorbeeld is de stof natriumlaurylsulfaat. Dit is een synthetisch detergens afkomstig van kokosolie en blijkt in uiteenlopende shampoos, badproducten, tandpasta en vloeibare zepen. Het is wat geeft deze producten de luxe bubbels en schuim waaraan we allemaal gewend zijn geraakt.
Een aantal studies hebben gesuggereerd dat dit ingrediënt is schadelijk en veel consumenten willen nu bevattende een alternatief. Fabrikanten vervolgens ontwikkeld natriumlaurylsulfaat, die minder irritant dan natriumlaurylsulfaat wordt beschouwd. Toen dit werd veroordeeld, ammoniumlaureth sulfaat en ammoniumlaurylsulfaat werden vervangen. Nogmaals dit zijn synthetische detergenten ontwikkeld van kokosolie en ze zijn nog steeds beschouwd als een irriterend zijn. Sommige studies hebben ook gesuggereerd dat ze kunnen kankerverwekkend zijn.
Tenzij consumenten kennis van biochemie is het bijna onmogelijk om te onderscheiden welke ingrediënten natuurlijk zijn en welke niet. De SLS saga is maar één voorbeeld van deze verwarring. Het is ironisch dat een aantal van de "natuurlijke" agressief fabrikanten hun producten te promoten door denigrerende de producten van concurrerende bedrijven - ondanks het feit dat de ingrediënten die ze bevatten, zijn in wezen hetzelfde. Consumenten moeten zich bewu