mijn dyslexie, Sydlexia, Xialdyia
Dyslexie is gedefinieerd in Woordenboek van de Webster's als ": een variabele vaak familiale leerstoornis met moeilijkheden bij het verwerven en verwerken van taal die meestal manifesteert zich door een gebrek aan vaardigheid in lezen, spelling en schrijven. " Soort van. Oke. Ik moet u zeggen dat het niet echt een zeer beschrijvende definitie, noch echt bedekken. Iedereen die ik ooit heb ontmoet, die is verteld of ontdekt dat ze dyslectisch of andere manier definieert het anders, hoewel we in veel opzichten hetzelfde zijn.
Soms, schroef we dingen. Je hebt geen idee hoe lang het duurt me te typen, bijvoorbeeld. En ik heb al lang opgegeven ooit balanceren met mijn bankafschrift mijn chequeboek. Ik heb alleen maar om hun woord te geloven. Maar, ik omgaan met het prima, en zelden over nadenken, tenzij ik ben op zoek naar aanwijzingen en een kaart te volgen. Dan, ik weet dat ik geschroefd, en volg gewoon de meest waarschijnlijke auto voor me. Of laat mijn zus rijden.
Ik ben zevenendertig jaar oud. Ik ging naar de lagere school in Landelijk Nebraska in de jaren zeventig en tachtig.
Ik was in het lezen van de groep 'dom' in de tweede klas (yep, mijn leraar noemde het dat). Eerlijk gezegd, de enige reden dat ik denk dat ik leerde lezen helemaal was, want ik had een oudere broer die graag naar school te spelen en een zomer hij net besloten dat hij zou gaan om me te leren lezen. Nou, dat en hij wilde niet dat de 'domme' zus, alsmede de 'vreemd' zus. In mijn hele elementair, ondergeschikt, en de middelbare school jaar was ik nooit gediagnosticeerd met dyslexie, maar met een lui oog, die ik kreeg oefeningen voor.
Ik had eigenlijk een lui oog, en de oefeningen deed hulp, niet alleen met de lui oog, maar alleen met mijn focus in het algemeen.
Ik was niet gegeven geen extra hulp op school, maar ik deed het werk extra hard. Ik wilde niet naar de 'domme' zuster meer dan mijn broer wilde dat ik zijn. Sommige dingen waren nooit gemakkelijk en ik heb nooit geweten waarom. Ik wist niet dat ik was echt dom, ondanks de tweede graad leraar die herhaaldelijk vertelde me dat ik was.
Ik had een uitstekende familie en een moeder die mij verwacht om te voldoen aan een bepaalde standaard van academische verwachting, ook al was het moeilijk.
Zodra ik leerde lezen, trainen van mijn geest om de dingen die het moest doen doen om te compenseren, ik deed het beter op school. Ik was nooit een snelle lezer, maar mijn begrip was goed en ik