De pijn en de vreugde van een eerste keer moeder.
Ik ben een eerste keer moeder.
Toen ik onlangs bedacht, voelde ik me blij. "Ik ga in de wereld een nieuwe menselijke baby uit te brengen," zei ik tegen mezelf steeds weer
Maar dan .. dan ... de eerste paar maanden zijn verschrikkelijk -. Braken en braken alles wat je verbruikt. En toch mijn moeder vertelt me dat ik moet blijven eten, in het belang van de baby. Ik ga via het allemaal met geduld.
Tijdens de vierde maand van de zwangerschap, stopt de braken syndroom en mijn buik begint te zwellen.
Ah, de kleine embryo binnenkant is rijpen. Ergens Ik voel bewegingen in mijn maag. Ik vraag mijn man om zijn handpalm op mijn buik te maken aan de speelse bewegingen van ons kind te voelen. Manlief is absoluut blij. Hij plaatst zijn oren op mijn buik en praat met de kleine lieveling. "Hoor je hem antwoorden u, lieve?" Vraag ik. "Ja, ik dacht dat hij zei: 'hi vader'. '' Is het? Geweldig! "Opmerking die ik.
Als dagen voorbij mijn lichaam breidt meer en meer te maken lopen enigszins moeilijk. "Steek met al dat mijn meisje.
Je moet een volledige replica van jou of je man te produceren, weet je nog? "Een stem uit binnen fluistert. Wat zou het zijn? Een jongen of een meisje? Ik wou dat het een jongen was, omdat jongens blijven bij de ouders tot de dood. Meisjes zouden moeten verlaten en wonen in het huis van iemand anders.
Ik heb nog nooit mijn man zo liefdevol, zo zorgzaam, zo bezorgd en dus zeer aanhankelijk vanaf nu. Toen hij is in het huis, zou hij aan mijn bed en mijn stoel te komen en vragen, "Gaat het, schat? Zal ik breng je wat ...? "Ik ben gefascineerd naar alle ophef en aandacht getoond door hem.
Tijdens elke maandelijkse bezoek aan mijn dokter, verzekert hij me dat het kind is het vormgeven en alles goed gaat gewoon zijn. Geworden meer kennis over kinderarbeid lager, vraag ik de arts, "Wordt het een normale bevalling of een keizersnede?" Ik hoorde in het ziekenhuis, dat een normale bevalling is een pijnlijk proces; sommige moeders zou schreeuwen van het dak wanneer de baby komt. Terwijl een keizersnede pijn minder rustige affaire zou zijn en je kunt naar huis gaan met de baby na 3 dagen of zo.
Een paar familieleden te bezoeken me feliciteren me en giet aanmoedigingen toen ik 8 maanden oud. En dan daagt de 9 maanden en 10 dagen. Pijn komt onaangekondigd. Ze noemen het de arbeid pijn. Ik haastte zich naar de kraamkliniek en wielen in een speciale kamer. Ik zie drie vrouwen