Een zuster in blauwe uniform benadert me met een glimlach. "Gevoel goed?", Vraagt ze. Wat een irrelevante vraag! Ik ontwikkel een impuls om haar te slaan in haar neus. Hoe kon alles in orde? Heeft ze begrijpen wat arbeid pijn was, vroeg ik me af. Waarschijnlijk is ze niet een getrouwde vrouw. Mijn pijn bereikt nu het crescendo. Ik kronkelen, schudden, schoppen mijn benen, hef mijn armen en kronkelen in pijn en kreet. Oh God, het is te veel.
"Waarom heb je me in zo'n ondraaglijke situatie?" Ik denk dat mijn man. Ik ben boos op hem. Het is hij die eigenlijk verantwoordelijk is voor de gebeurtenissen. Ik zou niet hebben ingestemd met seks die dag. Ik heb genoten van het goed en dat deed mijn man. Maar weinig deed ik weet dat die vereniging me zal landen in de problemen als deze. "Oh mama, ik kan het niet verdragen. Kan het niet verdragen .... "Ik zeg tegen mijn moeder. Ze staat aan mijn zijde, hield mijn hand en tegelijkertijd te drukken mijn buik. "Ach, daar zijn we dan," roept het blauwe uniform.
"Wij zijn gekomen om de laatste fase. Nu, bijdraaien, ruk .. 'zegt ze zachtjes. En nu heb ik het toppunt van mijn pijn niveau. "Verschrikkelijk. Verschrikkelijk mama, kan niet langer verdragen. Als ik moet gaan door een hel als dit, zal ik niet gaan voor meer baby's ... "De blauwe dresscode zegt doodleuk," Heave, bijdraaien, duw het, duw hem .. een beetje meer druk op .... "Ik wil haar nek wringen. "Heartless verpleegkundige. Doet ze niet weten dat ik niet meer kan duwen. Ik heb geen kracht. "" Waarom heb ik kiezen voor een keizersnede.
De dokter, die wrede man weigerde een keizersnede operatie. "Nee, je moet alleen gaan via een normale bevalling," sprak hij stevig. "Cruel chap. Hij is een man. Wat doet een mens weet over arbeid pijn ....? "
" Gewoon een beetje meer dierbaar en je eraf zou zijn ... "zegt de verpleegkundige. "Ja, ja, ik kon het hoofd te zien. Een beetje meer deinende ... zo simpel als dat "
" Oh mijn God, waarom heb ik ooit een kind wil? Het probleem is niet de moeite waard. Het is veel te veel voor een jonge vrouw. "
" Ach, het is klaar, lieve Je baby naar buiten is gekomen.
De arts verzamelt de kleine vlezige bundel, spanks aan de onderkant en er komt een gekrijs .. "Het is een jongen", de verpleegster roept.
Mijn zware ademhaling geleidelijk vertraagt. Ik vind mezelf een beetje in vrede. "Whaw, Whaw ...."