Toen mijn vrouw en ik wilden voor onze tweede kind, waren we hoopvol. Onze oudste zoon sliep door de nacht, recht plassen, en leren hoe hij zijn fiets rijden. Toen we erachter kwamen dat ze zwanger was, we waren dolenthousiast. Toen we erachter kwamen we hadden een tweeling, waren we ... het besef dat het leven als we hadden geweten dat het ging over tot een einde te komen.
Ik herinner me dit gesprek alsof het gisteren:
Vrouw: ". Je moet zitten"
Ik:. "OK"
Vrouw: ". Twins"
Me: Sommige woord dat begon met de letter "F". Het was niet "f" antastic.
In tegenstelling tot wat u misschien denkt, heeft het leven niet makkelijker krijgen tijdens onze (meer correct, haar) zwangerschap. In het geval dat ik de neiging om te vergeten, zou ze alles in het werk om me te helpen herinneren. Oh, en door de manier, mijn werk had ik het leven in Italië, dus we waren ook van plan om te leveren in een Italiaans ziekenhuis - grote
Nou, 7 of 8 of 9 maanden later (ik ben een vader, tijdlijnen zijn soort fuzzy), onze kinderen (die blijft naamloos bij dit artikel maakt het uit vergetelheid), werden geboren via een keizersnede.
Onze dochter zag er zo mooi als je eventueel zou kunnen wensen (hoewel als ze een gigantische harige wrat, het zou mij rust gegeven door middel van de middelbare school - dat is een zorg ik zal komen in een paar jaar). Onze zoon had een enorme meloen hoofd, en aangezien het rustte op Mama's heup grootste deel van de zwangerschap, het leek alsof Tiger Woods heeft een wereld-klasse graszode uit de top van het.
Voor de komende zes maanden, mijn vrouw gebruikt om echt boos als ik zou schreeuwen, "Fore!" By the way, heeft zijn hoofd over genezen, de groeischijven samen verhuisd, en hij ziet er net als hij een enorme meloen hoofd. Gelukkig, hij heeft een enorme nek, en ziet eruit als hij een krachtpatser zal zijn.
Disclaimer: Voordat ik giet het verhaal van mijn leven, ik wil weten of dit is goed, slecht, of moet worden doorgespoeld in het toilet. Aarzel dan niet om me te vertellen of u meer wilt horen, of shut up en val van een klif. Stuur me een lijn bij: [email protected].
Als je het leuk vindt, laat het me weten, en als ik genoeg goede opmerkingen, zal ik schrijven over het leven met een tweeling, in Italië. Aarzel niet om deze te sturen naar vrienden, zodat ze kunnen komen dit lezen en geef me feedback. Als je niet bevalt, dan kunt u mij vertellen of ik een betere baan kan doen - ik beloof je, ik heb een aantal goede dingen