Dit is een concept dat verschillende betekenissen voor verschillende mensen heeft. Hoe mensen erover voelen en hoe ze definiëren afhankelijk van hun behoeften. Ik ben geboren in de jaren 1960, en in herinnerend aan mijn jeugd, praten met anderen van mijn leeftijd, en het luisteren naar de leeftijd die van mijn ouders, ik heb geleerd dat de betekenis is veranderd. Ik geloof niet dat mijn ouders en ouders van hun tijd wist zelfs de term (ik ben er vrij zeker van dat het niet bestond). Toch heeft tijd doorbrengen met je kinderen altijd bestaan.
Het ding dat is veranderd is de aard van die tijd. In gesprek met een school secretaresse leeftijd van mijn moeder, die haar kinderen opgevoed in de 50's en 60's, legde ze uit dat in die tijd een moeder werd gezien als nalatig als ze werkte full-time of liet haar kinderen met een oppas. Ze legde uit dat vandaag de dag is een moeder gezien als nalatig als ze niet met opzet haar tijd doorgebracht met haar kinderen in het voordeel van "socializen" ze in groep instellingen te beperken.
In het werken als een schoolpsycholoog met leerlingen, ouders, en leerkrachten, en proberen om hen te helpen met hun problemen, is het mij duidelijk geworden dat veel van de kinderen die problemen hadden niet genoeg aandacht krijgen van hun ouders. Dit was een van de draden bij veel van de kinderen die problemen. Meestal was dit een patroon van vroeg in het leven van het kind. De problemen varieerden van de "eenvoudiger" dingen, zoals het niet doen hun huiswerk of praten terug naar leraren, tot de meer serieuze zaken, zoals woede, uitbarstingen, en emotionele trauma's.
Ik heb geleerd dat er verschillende redenen dat de ouders geen tijd doorbrengen met hun kinderen. Over het algemeen zijn er drie typen ouders of redenen.
Sommige ouders zijn niet in staat goed zorg voor hun kinderen en missen de basisvaardigheden. Ze zijn ook niet in staat de zorg voor zichzelf. Sommige zijn drugsverslaafden, alcoholisten en geesteszieken. Anderen werden rolmodellen opgevoed door zulke ouders, en dus nooit of ervaren zulke dingen van hun ouders. Deze waren echter zeer klein percentage van de ouders.
Ook, ik denk dat veel mensen hebben de verkeerde veronderstelling dat veel kinderen die problemen in de scholen moeten komen van dit type van de ouders. Ik heb geconstateerd dat dit, in grote lijnen, is niet waar.
Sommige ouders gewoon niet schelen. Zij zien hun kinderen niet zo belangrijk en zeker niet in de behoefte van hun tijd. Het maakt hen n