Hij houdt van snoep. Er is geen logica in het knoeien met broccoli of wortelen aan hem. Hij weet wat goed is en niet het punt van het eten van dingen die er niet zijn. Nu natuurlijk weet ik dat hij nodig heeft andere gezonde voedingsmiddelen, dat is niet het punt dat ik probeer te maken. Het is zijn standpunt echter gebrekkig, dat is charmant. Hij houdt van wat hij wil en dat is alles wat er is wat hem betreft.
Hij houdt van dingen die goed voelen. Hij houdt van kleding die katoen en zacht zijn. Jeans en andere krassend dingen niet een beroep op hem.
Nu heeft hij geleerd dat hij aan bepaalde kleding te dragen om uit te gaan in de wereld en doen andere dingen die hij echt leuk vindt, net opknoping uit met al die kinderen op school, maar als hij thuis komt hij bereikt onmiddellijk voor zijn katoen korte broek en een t- -shirt. Hij waardeert kleding die niet kraag knoppen, kragen, of lange mouwen hebben. Hij is alles over de comfortabele en niet veel schelen als ze zijn stijlvol. In plaats daarvan, hij houdt van felle kleuren en zijn favoriete karakters op zijn kleren.
Hij heeft wel die dagen dat hij wil zijn eigen dragen, want hij is verlangen alle oohs en aaahs die wordt geleverd met het zijn van een scherp geklede kerel, maar ik kan er zeker een keer weer naar huis, zal hij terugkeren naar zijn comfortabele favorieten.
Autistische kinderen kunnen ook genadeloos eerlijk. Soms is dit pijnlijk, maar het grootste deel van de tijd is het best grappig. "Mam, je kunt niet mijn fiets je bent gewoon te groot te rijden." "O die kerel is gewoon raar met zijn geen tanden." "Die hond is walgelijk, hij ruikt gewoon peuken." Het kan je echt blijven rollen.
Dit zijn dingen die we weten, maar hebben gewoon geaccepteerd of beleefd genegeerd. Voor hem zijn ze onaanvaardbaar en om duidelijk te negeren.
Dan is er de manier waarop hij van me houdt. Toen mijn zoon brengt me een bloem van de werf, zegt hij, "U bent mijn liefde, een prinses bloem voor je haar." Hoeveel achtjarige jongens zeggen dat soort dingen aan hun moeders. Toen ik draag een jurk of op make-up vertelt hij me ik ben een prinses of een mooie koningin. Hij wil niet alleen koester me, maar hij neemt mijn haar en wrijft over zijn wangen en zegt: "zachte".
Hoe kon ik niet eten dat omhoog.
Ja, we hebben onze beproevingen, maar net als alle ouders hebben we onze momenten van plezier en vreugde. We krijgen gefrustreerd en we vent veel, maar we weten dat onze kinderen