Gezien het feit dat de nadruk van Ruse is op de eenheden en de gevechten, niet turtling als een gek (die noch spel is ontworpen voor), hoeven dick over met je basis maakt weinig sense dus waarom het in de wereld was in Conflict. Gekoppeld aan bases zijn middelen. In Ruse, moet je het aanbod depots die u vervolgens moeten voortbouwen op te vangen, en dan terug te sturen vrachtwagens naar uw HQ om u te voorzien van fondsen.
Opnieuw vraag ik, waarom dit doen in een eenheid centric RTS? World in Conflict kunt u de middelen te genereren in de tijd, voor het nemen van vijanden, en voor het voltooien van doelstellingen- toe te voegen aan het apparaat centric ervaring. In principe kun je niet gewoon blijven gooien tanks op de vijand of je opraken van de middelen. Je nodig hebt om te plannen, te maximaliseren uw doden ratio en gebruiken indirecte steun om verliezen te houden. Dit maakt het veel leuker en belonen.
Simpel gezegd, als u zich concentreren op het winnen van de gevechten en effectief, zal uw middelen voor zichzelf zorgen. In Ruse, je constant zorgen te maken over uw aanvoerlijnen en de beschikbare middelen, die u afleiden van de gevechten. De stijl van beide spellen ontstond veel micromanagement verwijdert, tenminste op de steun en basisgebouw kant van het spel.
Beide games benadrukken eenheden en gevechten over iets anders, maar terwijl World in Conflict geeft u meer mogelijkheden met je eenheden en kunt u zich richten op hen volledig, Ruse om wat voor reden voelt de noodzaak om te blijven badgering je met beperkte basis en resource management, zonder iets te bieden in ruil. Waarom is die basis ook daar? Het is niet alsof ik een tech boom te klimmen, de verdedigingswerken zijn shitty in het beste geval, dus ik niet kan gebruiken als een stratergy ... alles wat het doet is het geeft me nieuwe eenheden.
En, om het terug te brengen WiC opnieuw- je niet nodig dat, in feite doet afbreuk aan het spel. Het v