Overall Rating: 3/5 Stars
Voor degenen onder ons die zijn opgegroeid in een tijd waarin 16-bit consoles werden cutting-edge en onze ouders vraagtekens bij de wijsheid van de uitgaven zo veel tijd het spelen van videospellen, de release van Mortal Kombat in 1992 van ontwikkelaar Midway was een keerpunt.
Niet alleen heeft deze te markeren de controverse van video game geweld echt zetten het in de schijnwerpers voor de eerste keer, maar de Kombat titel, samen met zijn collega concurrent Street Fighter, benadrukte de fighting game genre als een levensvatbare keuze voor gamers overal.
Met de kleurrijke personages, schaamteloos brutaal geweld, en twee-speler competitie, Mortal Kombat was een donkere-niet-leuk cartridge die miljoenen genoten als het succes gefokt verschillende sequels en later vermeldingen in de franchise.
< p> Gameplay
Mortal Kombat was een head-to-head gevechten spel, waarbij de speler regelen van een strijder, of laten we zeggen Kombatant, kon dat punch, kick, het blokkeren, en springen bewegingen te gebruiken, samen met een bescheiden selectie van speciale moves die uniek zijn voor elk karakter, net als Liu Kang's vuurbal of Johnny Cage schaduw trap.
Terwijl twee-player mode was gewoon een fightfest persoonlijk genomen, de one-player mode was een eenvoudige gevecht-by-fight zoektocht om elke wedstrijd te winnen totdat uiteindelijk het verslaan van Goro, de vier-armige gedrocht, dan Shang Tsung, de mystieke shape-shifting krijger. Hoewel in zijn tijd werd gezien als revolutionair, als je ooit dit spel vuur van tegenwoordig, het lijkt traag vergeleken, hoewel de modi van het spel nog steeds uitdagend kan zijn.
Echter, het hoogtepunt is de gore van het Fatality end-moves toegekend aan de speler die een wedstrijd wint; maar voor de Super Nintendo versie, al het bloed aanwezig is, die enigszins verwijdert van de exaggeratingly gewelddadige aspect dat zo kenmerkend is voor de Mortal Kombat games als een geheel was.
Graphics
Mortal Kombat, in context, keek ongelooflijk: Het kenmerkte vechters die waren duidelijk-foto realistisch op basis van echte acteurs, de achtergronden vlot gebladerd en werden zelfs geanimeerd (en, in sommige gevallen, mild interactief), en de Fatality beweegt verleend spelers een ongekend niveau van op -scherm brutaliteit. Voor zijn tijd, wat haar fans betrof, was er geen beter uitziende spel in het bestaan.
Zelfs als het leek mild korrelig en Fudged-over, een of andere manier, waardoor Kano