Een ding dat ik graag over de JRPGs ik heb gespeeld is de turn-based gevechten.
Ze waren vaak over de strategie in plaats van de knop spam en dat is iets wat ik heb liefgehad sinds mijn UFO: Enemy Unknown dagen. Ik ben een sucker voor alles turn-based, kijk maar naar mijn arcade games met Magic - The Gathering, Puzzlequest, Galactrix, Panzer Assault niet te vergeten de JRPG's. Toen ik hoorde dat Square Enix had 'geëvolueerd' het gevecht mijn hart zonk.
Ik haatte de bestrijding van systemen van Tales of Vesperia en Star Ocean: The Last Hope - ze waren niets meer dan knop mashers met meer vaardigheid in verband met timing dan hersenen macht, niet om gruwelijke combo systemen en dergelijke te vermelden
. Gelukkig Square Enix hebben een aanvaardbaar evenwicht gevonden. Semi-real-time. Oke, dus in principe het breekt als elke zijde heeft een meter die vult, elke actie neemt zo veel van de bar en wanneer het vult de opdrachten uitvoert.
Uw bar en de vijanden bar vullen in real-time dus echt zijn bijna turn-based met een 6-10 tweede besluit venster. Hoewel niet perfect (een aantal verkeerde knop indrukken kostte me innig toen ontbreekt het paradigma Ik mikte op door middel van over-enthousiast gretigheid) was dicht genoeg bij de turn-based om me alsof het. Ik hoop alleen dat de half-way house deed een soortgelijke baan voor de actie combat fanatici en maakte de strijd stroom voor hen ook.
Tegen het einde van het spel dat je echt het gevoel alsof Square Enix te ver ging met de rantsoenering van de vaardigheden, opties en team opstellingen. Ik kan zien waarom ze het deden om het verhaal in balans te houden en de baas gevechten een uitdaging voor degenen die willen gewoon zitten en maal vervolgens wals door en om gelijke tred en controle te houden op het verhaal.
Helaas is het niet helemaal een schot in het merk in termen van tempo en hebben om het hoofdverhaal te voltooien voordat zij mogen toegang tot alle van de vaardigheden was, naar mijn mening, een enor