De baan van de maan is de meest complexe van alle tien lichamen in kwestie [3]. Terwijl de positie van een planeet nauwkeurig kan worden berekend uit een vergelijking met ongeveer negen of zo termen, het berekenen van de locatie van de maan om dezelfde nauwkeurigheid vereist meer dan 100 termen. Sommige van deze termen zijn direct herleidbaar naar de aantrekkingskracht van de verschillende planeten en de zon op de maan. Bijvoorbeeld, er is een term met betrekking tot Venus, onze naaste buur planetaire.
Al deze termen nog steeds niet beschrijven een stabiele baan, maar wel een die langzaam draait in de ruimte, komt terug naar dezelfde oriëntatie in ongeveer 18,6 jaar. Dit is de zogenaamde knooppunten cyclus van de maan. De meeste mensen zijn bekend met de maan volle maan, nieuwe maan, of synodische cyclus van 29,531 dagen [19]. Velen hebben geprobeerd om het te correleren met marktbewegingen [16] [13] [18]. De maan heeft vele andere cycli. Het dichter bij en verder van de aarde, in wat anomolistic cyclus van de maan, die 27,554 dagen lang genoemd.
Als de maan passeert de ecliptica (het vlak van de baan van de aarde) kruist bij het knooppunt, om te vormen wat wordt de maan draconische cyclus van 27,212 dagen (zo genoemd door de oude Chinezen, die deze cyclus gezien als het hebben van de macht genoemd van een draak). Verder, als de maan passeert de evenaar van de aarde, vormt wat de maan tropische cyclus van 27,321 dagen genoemd. Er is ook de beweging van ster naar ster, dat heet de siderische cyclus van 27.322 dagen.
Bovendien, aangezien de baan van de maan wordt getipt ongeveer 5 graden, de waarnemer op aarde ziet de maan "rijden hoog" of "ride laag" als het draait in zijn baan. De eerbiedwaardige Farmer's Almanac [20] wijst op de invloed hiervan op de getijden, het weer, en aardbevingen. Ik heb, geloof ik, ontdekte een maancyclus die ik bel de maan chaos cyclus. Deze cyclus wordt pictorally weergegeven in figuur 2.
Mijn theorie is dat als de maan rijdt hoog en laag, en de dichter en verder van de aarde, dat de maan passeert de grens tussen de geïoniseerde deeltjes gevangen in het zog van de maan en de snelle owing zonnewind. Figuur 2 toont aan dat dit mogelijk gebeurt op twee volle maan posities (1 en 2) en twee nieuwe maan posities (3 en 4). Dergelijke grens kruisingen zou leiden tot forse verstoringen in het magnetisch veld van de aarde, waardoor degenen onder ons die erin wonen. Een verdere verstoring kan ook worden getheoretiseerd.
Dit is de ver