De menselijke soort is ontstaan ​​in de geschiedenis van de Earth

The menselijke soort ontstond op het moment van de grootste biologische diversiteit in de geschiedenis van de aarde. Vandaag de dag, als menselijke populatie uitbreiden en veranderen van de natuurlijke omgeving, ze zijn het verminderen van de biologische diversiteit tot het laagste niveau. Het uiteindelijke gevolgen van deze biologische reductie buiten berekenen, maar zij zeker schadelijk. Dat in wezen is de biodiversiteit crisis.

The geschiedenis van de wereldwijde diversiteit kan als volgt worden samengevat: na de eerste bloei van multiculturele dieren, was er een snelle stijging van het aantal soorten in de vroege Paleozoïcum tijden (tussen de 600 en 430 miljoen jaar geleden), dan plateau zoals stagnatie voor de resterende 200 miljoen jaar van de Paleozoïcum tijdperk, en tenslotte een langzame maar gestage klim door het Mesozoïcum en Cenozoïcum tijdperken om de diversiteit van de all-time high. Deze geschiedenis suggereert dat de biologische diversiteit was hard won en een lange tijd op zich wachten.

Bovendien is dit patroon van stijging werd teruggezet door vijf massale uitsterven afleveringen. De meest recente, die tijdens het Krijt, is veruit de meest bekende, want het eindigde het tijdperk van de dinosaurussen, die de hegemonie van de zoogdieren, waardoor uiteindelijk het mogelijk maken van de dominantie van de menselijke soort over de aarde. Maar het Krijt crisis was klein in vergelijking met het Perm uitsterven 240 miljoen jaar geleden, waarbij tussen de 77 en 96 procent van de mariene diersoorten omgekomen.

Het duurde vijf miljoen jaar, tot ver in Mesozoïcum tijden voor soortenrijkdom te beginnen een belangrijke recovery.Within de afgelopen 10 jaar 000 biologische diversiteit is een geheel nieuw tijdperk. Menselijke activiteit heeft een verwoestende uitwerking op de soortenrijkdom gehad, en de snelheid van de mens veroorzaakte uitsterven aan het versnellen is. De helft van de vogelsoorten van Polynesië werden geëlimineerd door de jacht en de vernietiging van de inheemse bossen. De lijst van dergelijke biogeografie rampen is extensive.

Because elke soort is uniek en onvervangbaar, het verlies van biodiversiteit is de meest diepgaande proces van veranderingen in het milieu. De gevolgen ervan zijn ook het minst voorspelbaar omdat de waarde van de soorten van de Aarde blijft grotendeels unstudied en niet gewaardeerd; in tegenstelling tot materiële en culturele rijkdom, die we begrijpen omdat ze de stof van ons dagelijks leven, is de biologische rijkdo