A Womans True Confession: begrijp ik eindelijk de mannelijke obsessie met voetbal ...

en keek rond, als de lichten knipperde rond het stadion. De stilte was oorverdovend - en de emotie overpowering.Most van deze jongens hadden samen voetbal gespeeld sinds de leeftijd van 9, oefenen en spelen als een team voor de lange maanden per jaar, het delen van bulten en blauwe plekken en verwondingen, grote overwinningen en grotere verliezen, ontwikkelen een kameraadschap die weinig vrouwen ooit zal experience.And nu ineens - het was voorbij. De meeste van de jongens nooit meer zou trekken de pads en de uniforme, deel van dat team spirit nooit meer.

Als je honkbal spelen - kunt u een bepaalde vorm van spelen voor de rest van je leven, maar voetbal is voorbij voor de meeste mannen met die afgelopen vrijdagavond spel in hoge school.And dus geboren de obsessie met alle dingen voetbal - het is een voortdurende zoektocht om zelfs maar een klein stukje van dat team ervaring op de middelbare school te heroveren, de nabijheid, de kameraadschap, dat maakte het de moeite alle work.

In slechts een paar korte momenten die nacht, ik begrijp ineens de diepe kloof achtergelaten in deze jonge mannen het leven , de plotselinge leegte in hun hart, en ik voelde me verdriet voor een verlies dat ik kon nooit echt comprehend.My stiefzoon had het geluk - speelt hij nu college bal op zaterdag dus de "laatste wedstrijd" is vertraagd een beetje.

Ik weet nog steeds niet dezelfde enthousiasme voor het voetbal weekend marathons als mijn man en zijn twee zonen - maar in ieder geval vind ik het makkelijker om hun passie /obsessie te begrijpen, en dat gaat nog een lange weg naar een vreedzame, gelukkig weekend thuis. natuurlijk, met meer dan een TV heeft ook geholpen ....