Before opgenomen we eens begonnen zijn belangrijkste admin persoon (die she'sindispensable gelooft en loopt de praktijk) luid verkondigde dat ze wasgoing te komen, maar niet dragen! Ze had zelfs verteld de andere staffthat de bijeenkomst gingen alleen voor een uur en toen was er dinner.Talk over gekruiste armen en benen. Deze vrouw (Denise - niet haar echte naam) was van mening dat er niets Bob heeft gelijk had en ging mogelijk om ons leven difficult.
So als je in deze situatie doeverything, hoe zou je het aan? Wat zou yoube denken als je haar werkgever was en moest met thisattitude voor meer dan 6 maanden opgemaakt? We begonnen de bijeenkomst en iedereen heeft bijgedragen, maar haar. Toen Ipushed haar voor een reactie, ze standvastig geweigerd. Ik laat het gaan voor een tijdje en dan vroeg haar again.This is een roll-up reacties Denise. "Ik weet niet schelen sayanything. Ik ga gewoon mijn werk en niets meer te doen. Ik ben notgoing op enigerlei wijze bij te dragen aan het maken van deze een betere plek.
" Het trieste van dit alles is dat Denise is eigenlijk heel goodworker op haar eigen manier. Ze weet hoe ze afspraken jongleren, houden thecomputer afspraak systeem draait en organiseert de practitionersand zorgt ervoor dat ze een volledige case load.But haar houding eerlijk gezegd zuigt! De genadeslag kwam toen ze verkondigde dat, "ik echt niet careand I ' m waarschijnlijk geen tijd te verlaten. "Ik verloor bijna het! Oke, ik gecontroleerd mezelf, maar mijn antwoord was, "Ifyou willen verlaten! - Waarom ga je nu niet vertrekken" En ze bakzeil. "Ik ben niet van plan om nu een antwoord geven.
Ik maystay, maar ik zou ook vertrekken." Ze bleef nog een uur en daarna bij 8:30 stond op en verliet de schuld te geven herboss voor miscommunicating de timeframes.What fascinerende in dit alles is dat Denise wil aandacht en Thisis een van de weinige manieren waarop ze weet hoe je it.She gewoon koos ervoor om het te doen met de verkeerde pe