Ze waren zeker niet in gedrukte vorm beschikbaar op de lokale muziek shop.Prior tot de uitvinding van de drukpers in het midden van de 15e eeuw, maar weinig burgers die eigendom zijn of hadden toegang tot bladmuziek. Degenen die in het bestaan waren eigendom van enkele rijke edellieden. Omdat de enige manier om de geschreven muziek te publiceren was om het te kopiëren met de hand, is het geen wonder dat bladmuziek was schaars. Het proces duurde lange uren en zorgvuldige kopiëren vaardigheden, plus toegang tot de juiste materialen.
Voordat de drukpers, de enige songs in schriftelijke score waren heilige liederen. De meeste van deze waren gezangen gebruikt in liturgische diensten. Vrijwel geen wereldlijke muziek scores bestonden vóór de 15e eeuw.Het uitvinding van de drukpers in 1439 veranderde de geschiedenis van de bladmuziek. Dit ondanks het feit dat de vroegste methoden reproduceren muzikale scores waren bijna zo nauwgezet het kopiëren van muziek met de hand. Italiaanse drukker Ottaviano Petrucci kan worden beschouwd als de "vader van de bladmuziek.
" Hij ontwikkelde de eerste methode voor het reproduceren van bladmuziek. Hij was ook een exclusieve patent verleend voor zijn werk, waardoor hij een vroeg monopolie op het bedrijf voor meerdere jaren. Zijn methode die betrokken zijn drie fasen. Het papier werd drie maal gedrukt. Eerst werd het personeel gedrukt. Op de tweede indruk, werden de woorden toegevoegd. De vaststelling van de notes.The nadeel van het proces gelegd laatste indruk was dat het tijdrovend en duur. Dit maakte het relatief onpraktisch voor de gemiddelde burger om eigen bladmuziek.
Echter, de technologie zich in de loop van de jaren. Uiteindelijk, betere en efficiëntere methoden van de boekdrukkunst waren developed.Most van de eerste muziek die werd gepubliceerd was gewijde muziek. In feite waren het drukken, de distributie en de publicatie van de muziek grotendeels