Back in Chicago in de jaren 1930 of zo was er een beweging die groeiende is. Veel van de blues muzikanten die hun tijd in de Mississippi-delta gebied had gespeeld waren nu brengen hun merk van akoestische blues gitaarmuziek naar Chicago en het was een ontmoeting met enthousiasme. Muddy Waters en Son House waren enorm sterren in Chicago en ze zouden dat akoestische blues gitaar spelen tot mensen gewoon zouden gaan wild.
Toen kwam musici als Howling Wolf, die afgezien van de akoestische blues gitaar te zetten en pakte de elektrische gitaar en al snel de dagen van de akoestische blues gitaar waren geteld. Wolf en andere kunstenaars begonnen met het opnemen van klassieke akoestische blues gitaar hits op elektrische gitaren en dat was de muziek die uit kreeg aan de mensen. Binnenkort Son House en de anderen waren relikwieën en Robert Johnson en die beroemde foto van hem en zijn akoestische blues gitaar werd gekoesterd stukken van de past.
For vele jaren de elektrische gitaar heerste over de blues wereld en de Jimi Hendrix besloten om een korte film van te nemen zichzelf spelen en akoestische blues gitaar en voor slechts een tijdje kregen we zo dicht mogelijk bij het moderne equivalent van die oude klassiekers die we horen te horen. Als Jimi afgevuurd door middel Hier My Train A Comin 'Het was net alsof je aan de delta in de buurt van het begin van de eeuw, toen Robert Johnson zou reizen van kleine bar om kleine bar net om het leven zijn gitaar spelen te maken. Het was een geweldige tijd die verloren gaat forever.
The akoestische gitaar krijgt zijn vanwege een keer in de zoveel tijd op blues en rock platen, maar het zal nooit een van de belangrijkste instrument zijn als het gebruikt om al die jaren geleden. Het geluid kan nooit vergissen en de muziek gespeeld op het recht uit het hart en we zullen nooit horen muziek gespeeld als dat ooit weer.