Een geloofwaardige Omen Van Een Meer Glorious Event

ing. Deze op zijn beurt contact op en worden geïnformeerd door een aantal zaken zal ik hier bespreken: de invloed van het toevluchtsoord, de keuze van de tekst, de dynamiek tussen geschiedenis, politiek en verbeelding, taalkundige technieken en de psychologische impulsen achter deze translations.Before de auteur en de tekst zelf in detail besproken, de vraag wat 'royalisme' daadwerkelijk in de post-regicide vroege jaren 1650 betekende, toen Cassandre werd vertaald, moet worden aangepakt.

Nuttig, heeft de afgelopen beurs of andere manier gegaan in de richting van diskrediet brengen van de orthodoxe opvatting die stelt dat royalisten in deze periode zijn netjes verdelen in 'absolutisten' (of 'ultras') en 'grondwettelijke' (of 'gematigden'); dat is, in die, met inbegrip van Henry Jermyn, de 'Louvre' factie verbonden met Henrietta Maria, die voor een militaire oplossing betoogd om te herstellen Charles II, en 'Old royalisten', zoals Edward Hyde en Edward Nicholas, die een grotere voorkeur diplomatieke, 'wachten op events' aanpak.

Het wordt steeds duidelijker dat er geen dergelijke strikte tweedeling: binnen de meerderheid 'grondwettelijke' royalist gelederen alleen waren er verschillende mate van betrokkenheid en standpunten, debatten over zulke belangrijke kwesties te informeren als het gezag van de koning, de rol van het parlement, en de aard van politieke loyaliteit, waarvan sommige verraden belangrijke kruispunten tussen gematigde royalisten en gematigde parlementsleden.