In een elektronisch systeem, een Printed Circuit Board (PCB) is een tabel waarin alle mogelijke interactie onderdelen van een circuit samen worden gehouden in de best mogelijke manier, zodat ze kunnen met elkaar op de hoogst mogelijke snelheid, de beste warmteafvoer en het beste gebruik van de ruimte mogelijk. Een basis blanco PCB uit doek of een glasvezel en kunsthars laminaat, met verbindingen van koper (Cu) die uiteindelijk wordt nikkel (Ni) en goud (Au). Weerstanden zijn meestal samengesteld uit een mengsel van fijn gepoederde koolstof met een isolator, die meestal keramiek.
Condensatoren diëlektrische materialen, vooral mica en olie vanwege hun hoge doorslagsterkte. De leidingen voor veel onderdelen zijn gemaakt van tin (Sn), koper (Cu), zilver (Ag), ijzer (Fe) of een mengsel daarvan. Deze componenten worden op hun plaats gehouden door een materiaal genaamd soldeer.
Tegenwoordig vanwege milieuproblemen, lood (Pb) vrij soldeer gebruikt, zodat legeringen van tin-zilver-koper worden gebruikt. Transformers, gebruikt om stroom te leveren aan het circuit bevatten ferrietkernen met goed berekend bochten polymeer geïsoleerde koperen draden.
De Integrated Circuit (IC) chips die gebruikt worden meestal bevatten Silicon samen met spoorverontreiniging Boron, fosfor en germanium. De behuizing van de chips uit polymeren. Andere materialen voor inrichtingen omvatten maar zijn niet beperkt tot gallium, arseen, wolfraam, tantaal, hafnium, zuurstof, indium, zink en nog veel meer. Materiaal wetenschapper moeten materialen als een Jigsaw ingesteld om ze te laten werken zoals ze willen werken. Een enkelvoudige verkeerde uitlijning of onzuiverheden kan gemakkelijk leiden tot het hele systeem instorten.
Geen wonder materiaal wetenschappers behoren tot een van de best betaalde professionals in de halfgeleiderindustrie. De hoeveelheid materiaal wetenschap dat gaat in de elektronica is verbijsterend.