Een object heeft normaal gesproken een of meer methoden die u belt om een bepaalde taak uit te voeren, met behulp van één of meer eigenschappen van het object. De add-methode (functie) van ons doel, doet de toevoeging met de twee eigenschappen van het object; vanwege de manier waarop we de methode gedefinieerd. De vierde verklaring in de belangrijkste functie noemt de add-methode en wijst de geretourneerde waarde naar een nieuw object int geïdentificeerd door resultaat. De vijfde verklaring van de belangrijkste functie geeft het resultaat.
De constructorfunctie Als u een object te maken en tegelijkertijd te initialiseren (toewijzen waarden) de eigenschappen, dan moet je om te definiëren wat een constructorfunctie genoemd als u de klasse typt. Na deze, aan een instantie (te maken) een object uit de klasse, moet u de constructorfunctie gesprek gebruiken. De volgende code illustreert dit.
#include using namespace std; class Calculator {public: int num1; int num2; Calculator (int ident1, int ident2) {num1 = ident1; num2 = ident2; } Int add () {int som = num1 + num2; keren bedrag; }}; int main () {Calculator myObject (2,3); int result = myObject.add (); cout 0 terug; } De constructorfunctie is een functie (methode) verklaard of gedefinieerd in de klasse blok. Het heeft geen soort return. Zijn naam is die van de klasse. Het doel is om te initialiseren (toekennen beginwaarden tot) eigenschappen. Zie hoe de aannemer voor de rekenmachine klasse hierboven is gedefinieerd.
Om een object van een klasse die een constructorfunctie heeft een instantie, moet u de constructorfunctie te gebruiken. Je begint met de naam van de klasse; Dit wordt gevolgd door een spatie, dan is de aannemer gesprek met zijn haakjes en argumenten. De eerste regel in de belangrijkste functie illustreert dit. Nu, de naam van de aannemer oproep is de naam die u wilt voor uw object (niet de naam van de aannemer functie, maar