De geschiedenis van de wet is dat de geschiedenis van ons ras, en ook de uitvoering van haar expertise. het is de belangrijkste onfeilbare monument van zijn kennis en zijn frequente behoefte aan kennis. de meest effectieve gedachte van de individuen te vinden in de wetgeving; haar levensstijl is het best weerspiegeld in de gebruiken en gewoonten, dat de wet van de normale transacties vertegenwoordigen.
Er nooit heeft bestaan, en het is volkomen veilig om te vermelden dat er nooit kan bestaan, op deze planeet elke organisatie van de menselijke samenleving, elke stam of natie, maar onbeleefd, eventuele samenvoeging van mensen, maar wilde dat niet meer of minder gecontroleerd door een aantal is geweest herkende soort wetgeving.
of we de neiging hebben om zich te vestigen voor de moderne, maar in dit opzicht geheel ondersteund en irrationele evolutietheorie die beschaving van barbarij zou kunnen ontwikkelen, barbarij van wreedheid, en ook de aanwezigheid van wilde mannen uit een aapachtige voorouders, of of we niet de neiging hebben om de extra goedkope theorie te nemen, ondersteund door de uniforme strekking van de hele geschiedenis, die barbarij en wreedheid zijn gewoon vervalt uit een primordiale beschaving, ontdekken we de mens in de geringste mate tijden en onder alle omstandigheden, dus zover wij hebben de neiging om te worden geïnformeerd door de records die hij heeft achtergelaten, het leven in de maatschappij en de regulering van zijn gedrag en de afhandeling van zijn zaken in ondergeschiktheid aan een aantal regels van de wet, aanvullende of minder vastgemaakt, en erkend door hem te zijn bindend voor hem, hoewel hij is vaak al in opstand tegen een aantal van hun bepalingen.
De erkenning van het bestaan van de wet buiten zichzelf, en toch bindend voor hem, is inherent aan de menselijke natuur, en kunnen een noodzaak van zijn wezen. En dit kan het maximale bedrag op zeggen dat het vreselijk bestaan van de menselijke samenleving vertrouwt op de wet opgelegd door een hogere macht.
terwijl van onze gift standpunt het laatste woord eindige bestaan is dat van het individu, en ieder ware filosofie erkent dat de samenleving bestaat voor het individu, en niet het individu voor de maatschappij, maar toch is het bovendien zo dat de persoon is bedoeld om te bestaan in de samenleving, die hij moet met een aantal dingen zijn eigen blik ondergeschikt aan die van de samenleving, en voor zover de maatschappij niet kan bestaan, terwijl niet de wet, het is