In gevallen waarin artsen niet aan de richtlijnen voor kankerscreening enhet individu wordt vervolgens gediagnosticeerd met uitgezaaide prostaatkanker die arts aansprakelijk is voor medische malpractice.Aside van standaard screening op kanker kunnen volgen, ook artsen moeten echt in staat zijn te herkennen en op te volgen in de Indien een patiënt meldt symptomen verdacht mogelijke kanker.
Artsen moeten ook om ofwel uit te voeren screening testen door een patiënt gevraagd of maak hem duidelijk dat ze niet zal uitvoeren van de test en dat de patiënt zal moeten naar een andere arts te zien of hij wil nog steeds te worden gescreend. Bijvoorbeeld, in een gedocumenteerde rechtszaak van de patiënt was een Afro-Amerikaanse man, leeftijd 41, die vroeg om te testen voor prostaatkanker. De voor de screening test na deelname aan een campagne man om het bewustzijn over de risico's van middelbare leeftijd Afrikaans-Amerikaanse mannen geconfronteerd als het gaat om prostate cancer.
There zijn 2 proeven doorgaans gebruikt voor het screenen op prostaatkanker verhogen. Ze zijn beide gedaan sinds ze op zoek naar verschillende indicatoren. De eerste is een lichamelijk onderzoek van de prostaat. De andere is een bloedtest die het PSA niveau in bloed van de patiënt kwantificeert. In overeenstemming met het verzoek van de patiënt de arts voerde een lichamelijk onderzoek van de prostaat. De dokter vond geen palpabele afwijkingen van de prostaat. De arts beval bloedonderzoek. De tests echter geen rekening gehouden met een PSA-test.
De dokter liet de man weten dat er geen PSA-test had besteld. De patiënt werd opnieuw gezien door dezelfde arts twee jaar later waarna de arts geen lichamelijk onderzoek van de prostaat te voeren en opnieuw geen een PSA test opdracht. Wat deze arts deed was voor de patiënt een vals gevoel van veiligheid geven.
Door het doen van de digitale onderzoek van de prostaat en het bestellen van bloedonderzoek de dokter verliet de patiënt met de perceptie dat de arts een volledige screening