De Democratische Justitie een studie van Artur Victoria

Integendeel, het is uw bondgenoot en benadrukte het belang van die, inderdaad, aristotelische logica is vruchtbare grond in de wet en het krijgen praktische resultaten voor het bedrijf, markering haar aanwezigheid in de kennis processen van rechtvaardigheid, maar is niet van belang in termen van de Democratische Justitie Beleid , met het oog op mogelijke gebruik van een indeling, vlak bij een aantal van de leerstellingen van Aristoteles, die door zijn theorie van de divisie kan de afstand tot de mogelijkheid dat de justitie hebben meer van een kennis proces verdedigen.

Bovendien is de algemene rechtvaardige principe van universele rechtvaardigheid aristotelische beginsel van democratische rechtvaardigheid, maar gebaseerd op een nieuwe leest. Dit concept, vraagstukken van ongeëvenaarde belang voor de ontwikkeling van de staat op de lijnen zo goed mogelijk meteen, dus het zuivere geloof in rechtvaardigheid, dat is het kenmerk van de werken van Plato.

In feite, in de politiek, Aristoteles onderzoekt de macht van de staat van een grondwet, opgedeeld in drie delen: een die zich bezighoudt met de behandeling van openbare aangelegenheden, de tweede set van publieke functies en de derde op de organisatie van de macht judiciary.Given de divisie van corrigerende en verdelende rechtvaardigheid in de rechterlijke macht moeten volgens de regels van de corrigerende rechtvaardigheid, dwz worden geprobeerd om de functies van de overheid gescheiden en heeft een autonomie van de beslissing.

Het is precies wat Aristoteles, in die zin dat het niet de rol van de rechterlijke macht in de regering noemen, maar zou kunnen komen van de staat Grondwet. Wat overblijft om te concluderen dat, volgens Aristoteles, de wet uitsluit van het concept van Justitie, hoewel niet zijn integraal onderdeel, wordt ervan uitgegaan dat de wet, een aristotelische uitzicht, niet een geheel eerlijke selectie te waarborgen, met name voor de deugden feit leidde hem naar de logica gebruiken om uit te leggen dat de wet een deugd kan alleen als het elimineert andere opties beschikbaar, en bovendien binnen de corrigerende rechtvaardigheid.

Verdelende rechtvaardigheid zou zijn aan de genade van de menselijke natuur, want de mens is politiek van aard, is tegen reden om de aard en de ratio van de wet te begrijpen, hen te onderwerpen aan de deugden. Het enige element dat vervolgens kan communiceren met de natuur en de wet is dat het eigen vermogen Democratische Justitie is van mening dat het noodzakelijke evenwi