Op economisch vlak, de kloof tussen de rijken weinigen en de scharen leeft onder de armoedegrens had nog bodemloze geworden. Arroyo was trots dat onder haar leiding, het land was in staat om de wereldwijde financiële crisis te doorstaan en noemde de stabiele wisselkoers als een bewijs van haar gezond begrotingsbeleid.
In waarheid, het enige dat de natie gehouden van omvallen van de afgrond van de economische ondergang was de miljarden dollars overgemaakt door de Filippijnse overzeese buitenlandse werknemers. Multinationale bedrijven werden afgesloten lokale activiteiten links en rechts in de eerste plaats omwille van hun ontzetting over de ongekende omvang van de corruptie in de regering. In de nieuwe mondiale economie, is het niet verwonderlijk dat de grote bedrijven kansen grijpen te vinden op plaatsen waar het zakendoen zal meest kosteneffectief zijn.
Als het concurrentievermogen van bedrijven van de Filippijnen verder te eroderen, meer en meer Filippino opgeleid hun zinnen op de werkgelegenheid in het buitenland. Afgezien van de voor de hand liggende brain-drain dat dit fenomeen aangewakkerd, de maatschappelijke kosten was hartverscheurend-een spoor van gebroken gezinnen in zijn kielzog. Echtgenotes en moeders waren gedwongen om hun gezin achter te laten alleen om eten op tafel te zetten. In vreemde landen, zijn ze vaak het slachtoffer geworden van seksueel, fysiek en emotioneel misbruik.
Filippijnse ambassades en consulaten hadden, keer op keer bewezen dat inutile zover als het verstrekken van vitale bijstand en bescherming in crisissituaties waarbij Filippijnse werknemers.
De Filipijnse boer-de rijstboer in het bijzonder-werd opnieuw het verkrijgen van de ruwe einde van de deal. Overheidssubsidies was gestaakt, waardoor de telers geen andere keuze dan hun producten de prijs hoger door dure inputs.
Natuurlijk, deze situatie gedreven voedsel ambtenaren op import-ogenschijnlijk om het lot van consumers- verlichten uit andere Aziatische landen die hun efficiëntie in de productie te danken hebben aan hun technische mensen die werden opgeleid aan, ironisch genoeg, het International Rice Research Institute in Los Baños, Laguna, Filippijnen. In februari 2003, 600.000 ton uit India ingevoerde rijst bleek verrot en beschimmeld te zijn. Kishore Hemlani, een Indiase handelaa