Iran en Pakistan - Amerika & amp; # 039; s Double Standards

eerde fruitcake. Zijn meningen worden gedeeld door miljoenen Pakistanen en, nog belangrijker, door dat land militaire establishment en de inlichtingendienst, de ISI. Maar, blijkbaar, dat is niet verontrustend de Amerikaanse overheid of de Amerikaanse media. Wat betekent zorgen hen is het gevaar van een Iraanse die al dan niet ontwikkelen van een nucleaire bom ergens in een ongedefinieerde toekomst en slechteriken zoals Al Qaeda vervolgens bemachtigen van één.

De gedachte dat Al Qaeda is veel meer kans te verwerven of te stelen van een bom uit Pakistan, die al meer dan 70 van hen, niet bij hen, want hey, Pakistan is een bondgenoot.

Onlangs heeft de Amerikaanse media heeft gekregen terecht geageerd tegen de doodstraf door steniging van twee vrouwen - een louter een tiener - voor de misdaad van overspel. "Bloody barbaren", zij fulminaat; en terecht ook. Nu krijgen dit.

De Pakistaanse regering sancties steniging sterfgevallen voor dezelfde lading in Pakistan en ook schrijft de doodstraf voor godslastering, die niets meer dan bekritiseren Mohammed of Allah nodig heeft. Hoewel de oprichting beweert dat de gemiddelde Pakistaanse tegen religieus extremisme, heeft een enquête bleek dat tweederde van de bevolking favoriete sharia en het geven van macht aan "religieuze" rechters. Andere poll bevindingen: 78% voorstander dood voor degenen die de islam te verlaten; 80% ten gunste zweepslagen en het afsnijden van handen voor misdrijven zoals diefstal.

Er zijn meer voorbeelden van Amerika's dubbele moraal, maar je krijgt de essentie. Wat ik vind het bijzonder betreurenswaardig is dat, afgezien van een handvol Amerikaanse blogs, zoals Jawa Reportand Jihad Watch, de elektronische en gedrukte media in de Verenigde Staten grotendeels stil op deze anomalie is geweest.

Het is pas zeer recent dat sommige Amerikaanse wetgevers openlijk hebben uitgesproken over Pakistan's dubbelhartigheid in het sponsoren van bepaalde extremistische groepen die ze gebruiken om hun eigen politieke agenda na te streven ten aanzien van India en Afghanistan; en de Amerikaanse standvastig vermijden inspanningen om hen te brandmerken als terroristische organisaties.

Men kan alleen maar hopen dat Amerika, zelfs laattijdig, herinnert zich dat het de vermeende kampioen van wat zij werft als zijn "waarden"; en dat de uiteinden - toch dubieuze in dit scenario - niet altijd de middelen heiligt

.