Helaas, met de betrokkenheid van het Westen en vooral de bureaucratische VN in de onderhandelingen, het probeert om analytische Griekse denken te leggen op Midden-Oosten problemen die altijd hebben bestaan met holistische Semitische denkpatronen.
Joden en Arabieren van Semitische achtergrond hebben in principe dezelfde denkpatronen, beiden kijken naar problemen holistisch. Joden zullen zeggen: "Wij houden Kosher niet omdat het eten is gezonder, maar omdat het in de Thora." Arabieren zullen zeggen: "Allah heeft gewild.
" Geen van deze twee volkeren de behoefte voelen om de Schrift te analyseren die net heeft vertelde hen om iets te doen, hoewel velen van hen die analyse te doen, het is niet de centrale reden voor. En zo het falen van het Westen in de behandeling van de situatie heeft genomen in het Midden-Oosten is duidelijk, in de vele vredesplannen die naar voren zijn gebracht. De routekaart voor één, was bedoeld om concessies te implementeren in delen. De ene kant deed één ding en de andere kant deed iets anders, de ene toegegeven enerzijds, en de andere hield steniging.
Dit leidde tot verwijten over wie was meer toe te geven, of niet toe te geven genoeg is, of het niet houden aan het plan etc, totdat het duidelijk dat het vredesplan, of moet het stuk plan was mislukt werd.
Dit wordt ons terug naar het oorspronkelijke onderwerp van wraak. Er zou geen noodzaak voor wraakacties zijn als er geen aanvallen. Toen ik leefde in Israël in 85/6 waren er geen aanslagen, geen wraak. Ik ben niet een politiek analist, zodat ik niet zal proberen te schrijven over de redenen waarom, het volstaat te zeggen dat de Arabische buren leek tevreden.
In feite, een Moshav Ik werkte in gepachte grond over de grens in Jordanië, en dagelijks zouden we de tractor in de Jordaan rijden naar de fruitbomen hebben de neiging, zonder paspoorten. Aan de andere kant van Israël op Independence Day, of de Nakba zoals het nu wordt genoemd door de Arabieren, liepen we, marathon-achtige van de Ki