Mijn jongste zoon besloot dat hij wilde in het leger te gaan. Hij had daar een kleine jongen wilde gaan. Ik wist altijd al dat hij op een dag de beslissing van een leven lang zou maken en doe mee, maar waarom nu? Waarom wanneer de wereld lijkt te zijn in oorlog? Waarom couldnt'nt hebben dat hij een betere tijd opgehaald in de geschiedenis om deze verbintenis om zichzelf en zijn land te maken?
Dit waren slechts een paar van de dingen die mijn geest overspoeld zoals hij brak het nieuws voor mij dat hij had bij de marine.
Aan de ene kant was ik zo trots op te weten wat onze troepen gaan door en hebben al jaren geweest en weten nu dat hij was om een deel van die wereld. Ik had vaak gedacht over hen allemaal en ook gedacht vanuit een oogpunt van de ouders hoe ze dit aanpakken? Hoe gaan ze naar bed gaan elke nacht, zonder te weten de veiligheid van hun kinderen? Hoe doen ze wakker in de ochtend met dezelfde gedachten?
Nou, in juni 2008 mijn baby ging naar het kamp op te starten. Hij haatte de hele ervaring en was zo ziek thuis. Hij was nooit een schrijver, maar ik kreeg een paar brieven van hem terwijl er.
De eerste keer sinds zijn geboorte vierde hij zijn verjaardag zonder met mij en de rest van zijn familie. Het was zo moeilijk voor ons allemaal, hem niet toegankelijk is, konden we niet noemen noch kon hij, zo ver van huis. Een andere pagina in het boek van het leven. Een nieuw begin met wat vooruit was, en een einde aan wat had achtergelaten. Hij werd steeds een man.
Hij eindigde boot camp en we maakten de trip naar Chicago voor het afstuderen. Ik heb te veel afstudeerders door uit mijn leven, maar dit was anders.
Deze Ik keek naar mijn baby marcheren met trots en eer voor wat hij had bereikt. De tranen stroomden ze van iedereen in de plaats. Moeders, dochters, zusters, broers, echtgenoten en echtgenotes. Iedereen daar ging door dezelfde emotionele achtbaan. Ik moet zeggen dat ik heb nog nooit in mijn leven zo trots op hem geweest. Hij was volledig veranderd, maar tegelijkertijd hetzelfde gebleven.
Nu is hij Missouri opleiding tot Sea honingbij. Hij is bijna klaar, maar iets meer dan een week te gaan, voordat hij terug naar waar hij afkomstig is van ...
, thuis te komen, en al degenen die hij achtergelaten om een Solider worden. Hij is gegaan door deze school en is de voltooiing aan het hoofd van zijn klas