Er waren prikkeldraad hekwerk uit de rivier of moeras van Anawangin Cove van bezoekers. Één van onze twee gidsen, Rood, zei dat er vroeger geen hek zijn. Het hek is waarschijnlijk vanwege de tyfoon Frank incident waar de rivier steeg en produceerde enorme overstromingen. Maar de schoonheid van dit deel van de Anawangin Cove mag niet worden gemist.
Red controleerde de rivier, het was slechts enkel diep, soms knieën in sommige delen . Een lid van onze groep ging in, het negeren van de prikkeldraad, deed ik ook.
Even later was iedereen in de rivier, het nemen van foto's van elkaar. De setting was als het in de films waar zie je een fee in het wild, in de omgeving een prachtige rivier.
De rivier was kalm, helder en glinsterend. Vanuit de verte, groene planten en struiken, zonnestralen penetreren van de bladeren van de bomen groter. We liepen een beetje verder, in de mini-bos, toen ontmoette andere rivier. We volgden de huidige van de rivier. En leidde ons naar een grotere opening, een wit zand gebied aan het eind. Een rivier met wit zand, ja.
Het bleek dat dit gebied is aan te sluiten op het strand, en de eerste rivier die we overgestoken. Anawangin De lay-out is echt geweldig
Natuurlijk is de rivier is de schaduw van de Agoho bomen die goed wonen in Anawangin Cove.
We kwamen terug naar het kamp voor de lunch. We hadden een feest, natuurlijk. We namen onze tijd eten en verteren van ons voedsel. Het leek erop dat Anawangin heeft deze rustgevende briesje dat maakte ons vertragen. Ik was zelfs niet in een haast om te gaan zwemmen in het strand, ik nam zelfs een dutje van ongeveer 3-4 uur.
Ktin maakte me wakker en het is tijd om het eiland te verkennen, weer. Volgende bestemmingen: het open veld, en het uitzicht dek
.