Het hoofdthema van Nella Larsen Passing - Part 1

"De waarheid was, nieuwsgierig was ze. Er waren dingen die ze wilde Clare Kendry vragen. Ze wilde weten te komen over deze gevaarlijke bedrijf van 'passeren' het doorbreken van al die bekende en vriendelijk was om zijn kans te nemen in een andere omgeving, niet geheel vreemd, misschien, maar zeker niet helemaal vriendelijk. "(Larsen 186-187)

Dit intriges van Irene's geeft de lezer inzicht in haar karakter; ze is hypocriet omdat ze gaat ook, en ook veroordelend omdat ze gelooft dat blanken zijn niet vriendelijk.

Ze veronderstelt ook dat degenen die ervoor kiezen om voorbij zijn verlaten van een beter leven, die al dan niet het geval voor degenen die door te geven aan nooit meer terug te keren, zoals Clare zijn.

De lezer krijgt meer inzicht te Irene's perspectief in termen van passerende als ze wordt gevraagd door Clare of ze ooit heeft overwogen passeren. Irene beschouwt het idee als belachelijk en informeert Clare haar mening met een "minachtende" stem en manier. Irene uiteraard ziet passeren als een ding dat moet worden geminacht, nogmaals onthullen haar hypocrisie, gezien de situatie.

Bij de bespreking van de mogelijke financiële gewin van passerende Irene's (Larsen 190) "... daarom gedeeltelijk overeengekomen, geheel haar instinct rebelleerde.". Hier wordt de lezer kennis met de dubbele bewuste aspect van het karakter Irene's; op het oppervlak ze aanvaardt het begrip passeren, maar diep van binnen, haar wortels en haar bloed vertel haar dat het verkeerd is om de eigen wortels verlaten. Bovendien, ze ziet passeren als 'gevaarlijk' en 'een weerzinwekkende ding' dat zij van mening is onjuist te zijn.

De lezer wordt verder verlicht hoe Irene's gevoel over passeren, als ze op Clara's huis met Gertrude . Zowel Clare en Gertrude hebben witte mannen, en terwijl Gertrude niet doorgeven aan dezelfde mate als Clare, voor haar man weet over haar afkomst, ze doet, niettemin, passeren. Irene voelt 'onwennig' over het samenzijn met haar twee jeugdvrienden, en later terug op haar gevoelens:

"Later, toen ze haar onderzocht gevoel van ergernis, Irene toegegeven, een tint met tegenzin, dat het ontstaan uit een gevoel van de minderheid, een gevoel van eenzaamheid, in haar vasthouden aan haar eigen klasse en vriendelijk; niet alleen in de grote ding van het huwelijk, maar in het hele patroon van haar leven als goed.

"(Larsen, 195)

Ondanks het feit dat onder de zwarte vrouwen die slagen, Irene niet zichzelf bevatten als een persoon die geeft en houdt s