Het hoofdthema van Nella Larsen Passing - Part 1

eden met het leven als een blanke vrouw. De tijd die ze met haar jeugdvrienden onder het mom van het zijn wit heeft doorgebracht, hoewel, heeft Clare verlangen gemaakt voor iets dat ze lang had verloren.

Irene, maar gelooft niet dat Clara's redenen om te willen terugkeer naar haar zwarte roots waren in lijn met die van andere zwarten tijdens de Harlem Renaissance. Irene gelooft dat Clare niet heeft "... zelfs de lichte artistieke of sociologische belangstelling voor de race dat sommige leden van andere rassen weergegeven. Ze had het niet.

Nee, Clare Kendry verzorgd niets voor de race. Ze hoorde alleen maar om het. "(Larsen 213).

In gaan Harlem en associëren met zwarten, Clare beseft dat ze riskeert een geweldige deal. Als gevangen, zou ze haar man en alle privileges die ze heeft als een blanke vrouw getrouwd met een rijke blanke man te verliezen. Toch blijft ze socialiseren met zwarten. Wanneer het proberen om Irene te overtuigen om haar uit te nodigen voor de neger dans, Irene vertelt haar te redelijk, waaraan Clare antwoordt: "Ik zou als ik kon, maar ik kan het niet.

Je weet het niet, je kunt niet beseffen hoe ik wil negers zien, om weer met hen, om met hen te praten, om ze te horen lachen. "(Larsen 231) Clare wil terugkeren naar het leven dat ze ooit gekend , ongeacht wat de uitkomst ook mag zijn, en deze drang om terug te keren, is haar val, en het dubbele bewustzijn in haar verandert haar in een 'tragische mulat.'