Remembering mijn angel

, de tijd doet zeker kalmeren de wonden. De borst verpletterende fysieke pijn voelde ik me de dag dat ik verloren Freya is allang verdwenen. Nu is het als een vage echo gewonde aan elke beat van mijn hart. Maar dat hetzelfde hart is nog steeds vrij kan worden gevuld met zo veel liefde, het kan nauwelijks worden opgenomen in. Zowel Jake en Kizzy dagelijkse vul mij met zoveel trots en liefde heb ik soms het gevoel dat ik zal barsten. En ik hou en koester elke minuut die ik krijg om met hen doorbrengen.

Ik zeg niet dat ik niet af en willen hen wurgen als ze volledig op Bicker (Jake) of janken (Kizzy) modus. Ik ben een moeder, niet supervrouw.

Maar ik ben zeer bewust van hoe kostbaar mijn tijd met hen is, en dat ik denk dat ik kan bedanken Freya. Mijn tijd als het centrum van hun wereld is beperkt, dus ik aftappen elke laatste minuut kan ik van. Ik zal nooit rijk worden, ik heb het te druk verwennen hen. Ik wil nooit spijt niet laten iets te proberen, en vinden hun eigen belangen, en word de mensen die ze zullen worden. Ik wil dat ze goede ervaringen nu en mooie herinneringen voor altijd.

Maar vooral wil ik hen weten hoe ongelooflijk speciale ze zijn en hoeveel ze geliefd. Omdat van hen heb ik nooit, en zal nooit overwogen te geven. Ik wil niet om iets te missen. Maakt niet uit hoe bang ik kan één dag, ik weet dat er altijd zijn meer glimlachen en geluk in mijn toekomst. Er zullen altijd vooruit blauwe hemelen.

Jacob David McMillan.Freya Beth McMillan. Kezia Hope McMillan.

Aan elk van mijn drie kinderen, dank je. En ik houd van je.