Een delicatesse Remember

Ik heb vastgesteld dat het de zomer was ik 10 ½ jaar oud, en mijn zus, Ann, had ste verjaardag had haar 9 ^{in juni. Ik weet het nog goed, want dat was het jaar van de band van de zigeuners kwamen door en kampeerden voor een paar dagen in de buurt van Mr. People's op te slaan.}

Zigeuners-avontuur gepersonifieerd. Vonden we allerlei redenen om naar de winkel dus we konden ze opnieuw en opnieuw kijken over.

En dat was de zomer van mijn broers vond een 5-liter kruik moonshine whisky verborgen in een duiker die onder rende de weg aan de rand van de kudzu patch.

Geruchten waren dat de heer Volkeren verkocht maneschijn in zijn winkel, en mijn ouders zei dat het leek erg vreemd dat na de sheriff werd genoemd, de whisky verdween voordat hij er kon krijgen. Maneschijn en zigeuners ook, het was bijna meer dan we hadden kunnen staan.

Vraag me niet hoe twee meisjes ooit kwam met een dergelijk idee-ik weet het niet. Misschien waren we net in de malaise van een emotionele afknapper na de zigeuners links en alle opwinding had naar beneden over de maneschijn stierf. Of, misschien, we zagen de kans om onze culinaire vaardigheden te verbreden.

We waren al experts van modder taarten. Bedekt met zeepsop meringue, ze zag er heerlijk opgesteld op de rand van de veranda.

We hadden knapte en ingeblikt alle catalpa bonen uit de boom in onze achtertuin. Potten van de lange, slanke bonen zat op Moederdag pantry planken als eerbetoon aan onze vindingrijkheid. En, terwijl de prachtige, betoverende maypops geduurd, we diende ze in elke denkbare manier-en ondenkbaar. Toen onze vader kreeg een mond vol maypop zaden in zijn bananen pudding, waren we verboden om nog meer in het huis te brengen.

Op deze bijzondere dag, hadden we al glijdend van de dijk van de kleine vijver in de buurt van de achterkant van ons huis. We hadden een kartonnen doos genomen en opende het plat, het draaien van een van de eindflappen omhoog. Zoals we trok zich terug op de klep, het toegestaan ​​de doos te glijden over het gras zo gingen we naar beneden de dijk. Dit was vóór de leeftijd van "de wegwerp," maar dat is wat we hadden, een wegwerp-slee het was perfect

. We beurten. Ik zou naar beneden glijden, en Ann wachtte op me aan de onderkant van de dijk.

Ze zou de doos terug slepen en glijden terwijl ik wachtte voor haar.

We hadden dit al geruime tijd gedaan voordat zagen we de hagedis. Het was gewoon een gewone kleine hagedis zittend op een grote zand steen. Nu, in eerste insta