Cyberpesten is een populaire en destructieve vorm van pesten dan de traditionele pesten. Meer kinderen vandaag de dag brengen wapens naar school om wraak te nemen op anderen te zoeken. Pesten is rond en zal waarschijnlijk voor de komende jaren blijven. Niet alleen was ik gepest als kind, maar ik blijf gepest vandaag als een volwassene. Ik geloof niet dat we de macht hebben om de wereld te ontdoen van pesten. Ik denk dat het antwoord op het probleem van pesten berust bij ieder van ons, in het bijzonder de slachtoffers van pesten.
Ik wil niet suggereren dat de slachtoffers van pesten zijn verantwoordelijk voor pesten. Integendeel, wat ik voorstel is dat slachtoffers van pesten hebben de macht in zich om te denken, gedragen, en reageren op manieren die grenzen of uitroeit pesterijen. Als een maatschappij, besteden we te veel van onze energie te identificeren en bestraffen van de pester dat we niet genoeg tijd besteden aan het weerbaarder maken van slachtoffers van pesten. We moeten meer van onze energie besteden aan de dingen die we kunnen controleren in plaats van de dingen die we hebben beperkte of geen controle over.
We moeten kinderen over de macht die ze al bezitten onderwijzen. Laat ik ingaan op enkele kwesties die ouders hun kinderen met betrekking tot de problematiek van pesten moeten onderwijzen.
Laten we eerst praten over de kenmerken van pesten. Typisch, pestkoppen en hun slachtoffers hebben dezelfde eigenschap - laag gevoel van eigenwaarde. Het is maar net of ze internaliseren en externaliseren hun gevoelens die zal bepalen of ze een pestkop of een slachtoffer van pesten zal worden. Meestal kan negatieve situaties en gebeurtenissen in het leven van het kind een laag zelfbeeld activeren.
Externaliserende gevoelens kunnen veroorzaken sommige kinderen te worden pestkoppen als ze proberen om hun omgeving te controleren om te compenseren voor hun gebrek aan controle in hun familie. Bijvoorbeeld, als de ouders van een kind gaan scheiden en het kind is erg boos over de scheiding, kan hij of zij voelen zich machteloos in hun vermogen om hun ouders bij elkaar te houden. Als gevolg daarvan kan het kind zijn of haar woede op anderen ten behoeve van die controle te compenseren voor zijn of haar gebrek aan controle over hun ouders op handen zijnde scheiding.
Gezien de zelfde scenario (echtscheiding), sommige kinderen hun gevoelens te internaliseren door niet te praten of handelen uit hoe ze zich voelen. In plaats daarvan worden ze depressief en t