Ik heb drie prachtige dochter, niet één van hen dezelfde. Men is erg onafhankelijk, een leergierig, ziet het leven als een spel.
De oudste is Zoe wie eigenzinnig. Wie denkt dat ze altijd gelijk. Ze is trouw aan haar vrienden die ze koestert. En zal niet geven zonder een gevecht.
Laura's die in het midden. Ze is rustiger en wil een chef-kok. Ze behoort tot meer clubs dan de anderen; speelt viool, al is ze gedeeltelijk doof.
Nu Georgië is mijn baby. Ze houdt van dieren en het haar gewoon niet krullen. Ze is hard werken en zeer liefdevol.
Houdt van roze en is een girly meisje.
Er is nog een Ik moet zeggen. Harry is de enige jongen in mijn bos. Hij is bazig en vreselijk slordig, en zal zijn veg op zijn lunch niet eten.
Soms kunnen ze allemaal zo vermoeiend. Een paar momenten stil zou zo'n gelukzaligheid zijn. Maar zonder dat ze mijn leven leeg zou zijn. Ze brengen zoveel vreugde zou ik zeker missen.
Dus als ik terugkijk op mijn leven voor hen, ik had nooit gedacht dat ik zou kunnen zijn. Een moeder van vier kleine mensen. Mijn eigen perfecte familie.