Ik had gevoelens van haat, woede, bitterheid, verdriet, vreugde, geluk, opwinding allemaal verpakt in één.
De emotionele achtbaan was een beetje veel voor een twaalf jaar te hanteren.
Gelukkig, was ik gewoon gaan met het in staat. Ik heb nooit echt gezegd veel aan mijn moeder over het houden van mij. Zoals alles, ik stopte het weg diep in mij, en als ik boos zou krijgen, dan zou dat een van de eerste dingen die ik uit mijn mond zou overgeven zijn. Ik vond het niet leuk als ik dat deed, maar ik was net zo kwaad als ik was blij.
ik hem ontmoette, was hij heel aardig tegen me, hij gaf me een knuffel en een kus op de wang. Hij was niet zo emotioneel als ik was.
Echter, deze vreemdeling niet proberen om mijn vader direct worden. Hij won me over met een kaart en sommige giften, en de plotselinge verschijningen aan sommige van mijn voetbal en honkbal games. Ik zou het niet weten dat hij zou komen, zou ik toevallig te kijken en hij zou er, lachend en juichen met de rest van de ouders en fans.
Dit maakte me blij, en ik zou gelukkiger geworden als de man die ik gewenst te hebben in mijn leven dichter geworden, een bezoek bij mij in mijn huis en mijn grootvaders.
Na enkele maanden van dit werd ik gepromoveerd tot de mogelijkheid om de grens over te steken en een bezoek met hem in zijn huis op sommige weekenden.
Hij had een vrouw en vijf andere kinderen. Toen ik hen ontmoette, begon ik te begrijpen waarom mama niet alle van het verhaal niet te openbaren aan mij. Mijn vader had een dubbelleven. Ik had twee oudere broers en jongere broer en twee jongere zussen.
Zijn vrouw en kinderen waren niet zo gastvrij voor mij als ik had gehoopt. Ze waren eigenlijk heel onbeschoft en onvriendelijk.
Ze behandelde me als ik was een kwaal ze kon niet wachten om zich te ontdoen van. Ik was bang, ik wilde tijd doorbrengen met mijn vader, maar ze waren waardoor het bijna onmogelijk voor mij om dat te doen en te genieten. Ik ging er steeds om de paar weekenden, en dan is de nieuwheid droeg af. Ik wil met hem praten veel minder, zou hij week