Hij is vriend van de vader, een gewoon mens. Hij behoort tot de Maitreya Boeddha, de mollige en fair-complected glad gezicht weinig heeft de rimpel, een paar fijne gaas lacht altijd, lijkt erg aardig. Hij houdt van het kind heel veel, in de kindertijd vaak ontmoette mijn hem vervolgens voorzichtig om mijn gezicht te knijpen, greep me met zijn die baard geelbruin's.
Vele jaren later, hebben de vader en zijn contact is steeds minder en minder, heb ik ook nog eens vragen aan de vader van hun gevoel te zijn waarom steeds meer en meer bleek, de vader is slechts zeer weinig antwoorden: "Nu is haasten om voor eigen leven , die ook zorgen over dat velen, na het opgroeien, zal begrijpen, "Ik zal begrijpen moet knikje begrijpen.
tijdje geleden, de vader vertelde me dat hij ziek is, heel goed mogelijk te krijgen was leverkanker, werd ik geroepen om een blik op hem te hebben.
Avenue de late herfst volgens oude druk, de berm verdort een berk lichtmast rustig staat, wordt gluren in deze niet levendige stadje. Zonlicht fragmentariness die wordt getroffen door de branche, de projecten volledig in op de stof stoep.
Ik houd van de verse bloemen op de voet volgen van de vader om te komen tot een vertrouwde lane. We niet de taal in stilte hebben de hele weg, maar rustig beweegt in de richting die versleten appartement.
Om, meer dan tien jaar geleden dat huis, wordt alleen de buitenste laag cement shell daalt geleidelijk af, de heldere rode baksteen wordt behandeld als door de kinderen het bord foto foto. Een gebouw is goed geaard chaotisch is stapelen zich op sommige versleten ringen, elektrische rijst-fornuis. In kachel kolen smaak zijn overvloedig het hele gebouw, irriteert de neus erg veel.
Drie gebouw ingangen zitten een grootmoeder van vaders kant, de haren zijn bleke, wordt het hele gezicht wassen trog kleren depressief, ze precies zijn moeder, zag ons te komen, stond druk droogt in de hand van het water. "Beklom, vele jaren verdwenen, Lange zulke grote individu." Vele jaren niet zien, want haar onverwacht versteld staan. Ze hield mijn hand op zijn zorgvuldig te kijken een tijdje "lang zulke grote individuele, werd het meisje." Ze is erg enthousiast, de droge oogkas was ook vochtig.
Ik sta saai daar, voelt zich hulpeloos, kijkt naar dit voor de vader van de moeder die ik niet eens te weten hoe moeten ze worden genoemd. Ze verandert is erg groot, vooral veel oude, de geest was ook inferieur voorheen. "Komt om snel te gaan zitten, komt snel zitten." Ze laa