gevoelloosheid overnam
Vanaf het moment dat mijn moeder zei die woorden, gevoelloosheid nam over mijn hele lichaam. Ik was sprakeloos, mijn hart zonk naar de bodem van mijn maag, ik kon niet huilen, ik kon niet bewegen.
Mijn geest was in een miljoen plaatsen, ik was er in het lichaam, maar de rest van mij was in een andere wereld.
Ik werd getroost door iedereen om me heen, mijn moeder, tante, vriend en zijn familie. Ze waren allemaal emotioneel, en daar zat ik op zoek emotieloos en hard hart.
Ik nam mijn tas en gingen naar de auto.
Mijn moeder, tante en vriend volgde me. Ik zat in de auto niet in staat om een woord te zeggen, zoals mijn vriend had zijn arm om me heen. Ik wilde niet dat deze mensen om me heen nu. Ik wilde alleen zijn, ik wilde verbergen gaan en mijn moment om te huilen, zonder publiek.
Ik later bleek een ander ding over mijn vader. Hij was een zware drinker. Helaas, het maken van de beslissing om te drinken en achter het stuur kostte hem zijn leven. Zijn alcoholgehalte in zijn lichaam was extreem hoog op het moment van het ongeval.
Dit maakte het moeilijker voor mij om te gaan.
Nu vraag ik me af waarom mijn eigen vader, zou proberen te komen pick me up, nadat hij had gedronken zo zwaar. Dingen kunnen gaan veel anders. Ik kon in de auto zijn geweest op het moment van de crash, en verloor mijn leven ook. Waarom zou iemand zelfs overwegen om hun kind in gevaar zodanig? Misschien heeft hij niet de zorg over mij of love me helemaal niet, en het maakte niet uit voor hem.
In een tijd van verdriet, ik had veel om dankbaar voor te zijn. De vreemdeling Ik vader belde, was nu voor altijd verdwenen; maar ik had mijn leven nog steeds.
De Doodsbrief Dat Pierced My Heart
vrouw en kinderen van mijn vader waren waardoor de begrafenis zal worden gehouden in de Verenigde Staten, waar hij woonde. De doodsbrief kwam naar buiten en werd getoond in het dagblad. Na het lezen, was ik nog steeds in ongeloof over het verlies van mijn vader. Het lezen van de doodsbrief, was de eerste keer, ik leerde toen zijn verjaardag was. Zoals ik bleef lezen realiseerde ik me er iets vreselijk mis. Zij verklaarde zijn pre overleden ouders, en zijn vrouw.
Het ging van daar te zeggen dat hij de trotse vader van vijf kinderen was en noemde hen individueel. Daarna ging hij aan zijn broers en zussen te noemen.
Mijn ademhaling gestopt nogmaals, ik lees en herlees, maar ik had niets gemist. Ik was niet als een van zijn kinderen in de doodsb