Ik verwacht van de dag, en het was klaar.
Hij was gepland om daar te zijn door 04:30. Hij was te laat, met grensverkeer liet ik voor. Toen zijn traagheid ging van dertig minuten tot een uur en zo verder, geen hoffelijkheid oproepen of niets. Op de twee uur merk besloot ik om plannen te maken, want zelfs als hij niet opdagen nu. Ik ben niet nergens heen met hem! Ik maakte plannen met mijn vriendje op het moment, om te komen me dus kunnen we iets doen. Ik was woedend, maar speelde het uit aan mijn moeder en haar vriend alsof het was geen big deal. Ik ging naar buiten. Na een uur of zo te worden gegaan, mijn moeder en mijn tante kwam bij het huis van mijn vriendje. Dit was een verrassing voor mij, ik probeerde te achterhalen wat er gaande was. Mijn moeder had die blik in haar ogen weer, alsof ze moest me iets vertellen, maar wist niet hoe dit te doen . Ze kwamen binnen en ging zitten, en mijn moeder vertelde me dat mijn vader was in een auto-ongeluk op weg naar me, dat is de reden waarom ik niet van hem horen. Hij sloeg een ander voertuig, die mensen zijn niet gewond, maar mijn vader werd gedood in de crash.
The Stranger I Called Dad (Part 2)