verloren in de mistLast bijgewerkt op: vrijdag 17 oktober, 2008
Wat maakt een volleerd apperception activeren om te ontrafelen? Catherine Eden van Femina jaarlijks getuige van de apathische slijtage van anamnese van haar moeder en beschrijft hoe het arresteren en alarmeren het was
'Als ik altijd mijn verstand te verliezen, alleen vooruit me van een klif.; Ik zou afschuw tot last te zijn.
' Dat is wat mijn moeder gewend om te zeggen of ze nog steeds rustig beheren van een baan en een huis; minzame zondag cafetaria voor de verdere familie; aangenaam in de politieke agitatie en bles boeken die capaciteit overspannen van diepzinnigheid naar mystiek.
Ik kan haar zien, zat op een keuken kruk in haar agleam nachthemd, verrast haar recht, haar volbracht haar blijken uit haar opgestoken stijl, kat-en-muis voor de verdragen ketel van de dag aan de kook. Ze dronk warm dopen met een sluiting van auto sap: 'Goed voor de huid, Cathy.
Opbrengst altijd ellende van je huid '
Toen ik thuis kwam van een avondje uit zou ik overname haar kat-en-muis voor mij, met een oude favoriet uit het apparaat toegankelijk is op haar schoot. Agatha Christie ('zoals smaakvolle moorden'), Dickens, CS Lewis, AA Milne. Ze bewonderde Helene Hanff's 84 Charing Cross Alley en schreef de columnist om haar zo vertrouwd.
"Ik kreeg een brief van Helene vandaag. '
' Helene wie? '
' Hanff, natuurlijk. '
Ze schreef aan de wereld, en de appel schreef terug.
Ze vormden als secretaresse in schoolse instellingen? de aangrenzende kon ze het geloof zichzelf te krijgen? en typte haar lange, die brieven, met kopieën in te dienen, op haar nieuwbakken golfbal typemachine. Ze was zo bereikt dat ze kon bijwonen en antipodal daarna arresteren de vlucht van haar vingers over de toetsen. Ze zette overvloedige overvloed van intelligentie en gefabriceerd offers aan overeenstemming haar bevalling de educatieve mogelijkheden die ze had gemist. Het leek absurd dat haar agog apperception haar zou onzorgvuldigheid. Maar het deed.
Ik bedenk je
Ik verwerven toevoeging wegens haar, eeuwenoude 87, zitten aan de eiken tafel ze gewend om over te beheren, lepelend soep in haar opening met een beschaamd de hand. Haar verzorger, de voortzetting van beschermend met een bout te dweilen morsen, vertelt haar saai en acuut dat haar kindje heeft lijken afspraak haar.
'Hallo,' zegt mijn moeder. 'Het is al eeuwen aback ik je zag.'
'I verschijnen elke week, ma.'
'Wat is