Ik was altijd een praatgrage meid, ik zweer dat ik kon een dronken matroos onder de tafel praten en door te gaan. Ik was een snelle prater ook, zelfs stotterde een beetje toen opgewonden of wanneer mijn tong begon te rollen waanzinnig, ik vond dat een deel, want ik heb het van mijn vader. Mijn stem was niet de beste die er zijn, maar ik zou in de veranda zitten en zingen mijn hart uit, zich niet bewust van de fronsen ik kreeg.
Toen mijn ziekte stal mijn toespraak Het gebruikt om te komen en gaan, maar sinds januari Ik heb niet gezegd een klein woord, mijn leven veranderd.
Het ding over het verliezen van uw toespraak zo laat in het leven is dat je blijft proberen om de dagelijkse spreken, maar hoewel je lippen bewegen juiste woorden komen niet uit. Je hebt ze in je hoofd, je gebruikt om die woorden te spreken, de hel je ze zongen, zijn ze op het puntje van je tong, maar ze weigeren te komen, zodat de frustratie begint, frustratie met een potentieel van die leidt tot depressie, ernstige depressie .
Wat kunt u doen wanneer zij worden geconfronteerd met dit? Mijn advies is medische hulp, als dat niet lukt als het heeft bij mij rouwen uw verlies, hetzij tijdelijk of permanent. Na de rouwende, ja de rouwende is essentieel, want het houdt ons van het bottelen al de pijn en het opblazen van een dag. Na rouwende proberen om alternatieve manieren om te communiceren vinden, persoonlijk gebruik ik de tekst, want ik ben ook verlamd op mijn linkerzijde en gebarentaal lijkt beide handen nodig.
Als je je handen hebt proberen om gebarentaal te leren en krijgen de benodigde software die kan spreken uit wat je schrijft en perfectioneren van je nieuwe vaardigheden te communiceren.
Probeer altijd te kijken van de zonnige kant, zien de grotere beeld, niet wentelen in uw verlies, maar in plaats daarvan proberen om jezelf omringen met positieve mensen, de dingen en gedachten ....
All the best !!!