(3) Aantal perioden en de lengte van elke periode in de geschiedenis.
(4) normalisatieconstante voor gewichten.
(5) Waarde van de constante A.
(1) De prestaties criterium, dat wil zeggen, de methode van het vergelijken van de prestaties van twee aandelen, is geen punt olie die te lang vertragen. Het doel in het kopen van aandelen is om geld te verdienen door ze te verkopen wanneer de prijs stijgt genoeg om een bevredigende winst te maken.
Of het dividend wordt opgenomen in de winst is afhankelijk van de periode van de investeringen en een aantal andere factoren, maar niemand vindt het leuk als de prijs daalt. Dus als een goede basis voor een meer complexe criterium stijging van het aandeel-prijs over de laatste periode beschouwd werd gekozen. Met andere woorden: de kritische variabele die wordt vergeleken voor verschillende paren van aandelen is: PT - PT-1, waar PT is het aandeel-prijs op tijdstip T.
(2) Welke variabelen te kiezen en hoeveel moet het onderwerp van veel experimenten eens zijn het programma draait.
Noch vraag is eenvoudig te beantwoorden zonder het zien van de prestaties van de programma's uit de eerste hand, maar om te beginnen met een bondgenoot van de bestaande investering analyse modellen kunnen worden gebruikt. De enige directe vergelijking beschikbaar is met de Wever en Hall (1967) succesvol programma, dat de volgende zes variabelen gebruikt:
(1) Dividendrendement.
(2) Dividend pay-out ratio.
(3) groeiverwachting winst rate-korte termijn.
(4) Forecast dividend groei-lange termijn.
(5) Historische winst variabiliteit.
(6) Historische winst groei.
James Morell (1968) suggereert de volgende II variabelen:
(1) Dividend.
(2) Winst record.
(3) Dividend deksel.
(4) De volatiliteit van de winst.
(5) Dividendrendement.
(6) Winst opbrengst.
(7) Management.
(8) Politiek.
(9) Beweren waarde /aandeel. (10) Verwachte groei van het dividend. (11) De verwachte groei van de winst. Het kan worden gezien dat de Wever en Hall concentreren op de twee 'technische' variabelen, dividend en de winst die kwantitatieve en gemakkelijk beschikbaar voor elk aandeel zijn.
Morell voegt, naast de intrinsieke waarde per aandeel, de twee kwalitatieve variabelen management en politiek. Het is duidelijk dat deze zijn van het hoogste belang (in het bijzonder in, zeg, een overname situatie), maar zijn even moeilijk te kwantificeren. Zoals vanaf het begin benadrukt, hoeft te kwantificeren wanneer slechts vergelijkingen wo