Wanneer u kijken naar een full contact vechtsport wedstrijd, in elke discipline, kan je soms afvragen hoe de rechter wist of een bepaalde staking waard was een punt, of niet .... Tot vrij recent, rechters vertrouwden op hun ervaring. Dat hadden ze veel ervaring, ze zochten een staking die zou ervoor zorgen dat de tegenstander niet in staat om een tegenaanval te zijn, of in ieder geval duidelijk vertraagd in zijn poging.
In Tae Kwon Do, bijvoorbeeld, deze gebruikt worden uitgedrukt in de regels als volgt: Punten worden toegekend wanneer dat is toegestaan technieken leveren volle kracht, abrupte verplaatsing en beven schok voor de juridische scorende gebieden van het lichaam. Aangezien het doel in full contact vechtsport is niet te doden, de belangrijkste, of zelfs ernstig verwonden van de tegenstander, technieken en de gebieden beschikbaar zijn voor contact zijn beperkt. Buitensporig geweld wordt bestraft.
Dus, hoe werkt een rechter weten wanneer de techniek is al moeilijk genoeg?
Deze dagen, de regels bieden zelfs minder begeleiding aan rechters. Vandaag Olympische Tae Kwon Do regels staat: ". Punten worden toegekend wanneer toegestaan technieken worden nauwkeurig en krachtig aan de wettelijke scorende gebieden van het lichaam geleverd" Dit zegt niets over de toestand van de tegenstander, zoals zeggen: "Is hij het ervaren van bevende shock?" Evenmin is het brengen in vraag of hij in staat om een tegenaanval zou zijn.
In feite, met behulp van de geschreven regel alleen als een gids (en na al, dat is het punt van het hebben van geschreven regels, is het niet?) Het enige criterium is de nauwkeurigheid en kracht. Gezien het feit dat, een technologische oplossing voor het meten van kracht en nauwkeurigheid zinvol.
Proberen om de kracht van een klap door een martial artist geleverd meten is niet echt een nieuw idee. Terug in 2004, sommige mensen aan de Stanford gebruikt Wi-Fi, samen met een systeem van gespecialiseerde load cell sensoren om de kracht van de slagen tegenstanders landen op elkaar te meten.
Draadloze sensoren, geïmplanteerd in de gevechten versnelling gedragen door concurrenten, werken door het omzetten van de kracht van een stoot of trap in een elektrisch signaal. Het idee was om erachter te komen of een klap was hard genoeg en nauwkeurig genoeg om te tellen als een punt. Stanford zei dat "Momenteel is er een inherent vooroordeel tegen stoten als scorende voeren zoals de meeste rechters geloven niet dat stoten leveren evenvee